Tranen

Gisteren tranen aan alle kanten. Zoals ik de vorige keer al schreef is Jonah in een fase waarin hij erg slecht slaapt en veel wakker wordt, extra nachtvoedingen wil etc.

Zo ook vannacht. Ik kroop rond half 11 lekker in mijn bedje, in de hoop lekker te gaan slapen. Toen ik echter net een beetje wegdommelde werd ik wreed gestoord door wel een heel bekend geluid ondertussen: een huilende Jonah. Okay, niet leuk, maar hup uit mijn bed, Jonah bij me en lekker laten drinken. Na de voeding leg ik hem terug in de hoop dat hij gaat slapen. Niet dus. Ik had vandaag vroege dienst dus ik pakte hem maar bij ons in bed, dan kon ik nog wat slapen dacht ik. Bij ons in bed wilde hij echter ook niet slapen. Rollen, babbelen, huilen, alles behalve ogen dicht doen en slapen. Op een gegeven moment was mijn geduld echt op. Ik snauwde dus tegen Jonah dat hij moest gaan slapen. Kevin zei: Leg hem dan ook in zijn eigen bed, zo leert hij het nooit.

Daar huilde hij natuurlijk heel hard. Daar kan ik dus niet tegen, dus ik moest op een gegeven moment zelf ook huilen. Erin, eruit en zo waren we al 2 uur verder. Hoor ik naast me gesnurk van Kevin die gewoon slaapt terwijl Jonah huilt! Toen werd ik helemaal boos! Onterecht ik weet het, maar goed. Ik naar beneden, helemaal overstuur. Na 5 minuten hield ik het niet meer en haalde ik Jonah ook naar beneden. Daar kreeg ik natuurlijk nog ruzie over met Kevin. Na een half uur eindelijk terug in zijn bedje, gelukkig ging hij ook slapen.

Vandaag denk ik eraan terug en schaam ik me kapot. ik voel me ook schuldig, dat ik zo boos kan worden op eigenlijk zo'n jong kind, die er ook niks aan kan doen dat hij niet kan slapen. Ik ben alleen aan het einde van mijn latijn. Elke nacht weer wakker, hangerig en zeurderig overdag, ik mag hem geen seconde alleen laten of er volgt een enorme huil/driftbui. Overdag kan ik alles best aan, ben ik ook wat cranky maar ja dan valt het mee. 's nachts echter ben ik verschrikkelijk, ik kan er heel slecht tegen om slaap tekort te komen. 2 weken gaat het goed, en dan in een keer ben ik er helemaal klaar mee. Ik voel me vandaag echt een slechte moeder, en een @#$wijf. Blijkt ook vandaag nog eens dat hij ziek is, koorts, en dat er dus een gegronde reden was voor het gezeur vannacht.

Ik hoop alleen maar dat ik niet de enige ben die er af en toe eens zo doorheen zit, en dan zo breekt. En ik hoop van ganser harte dat Jonah nog niet teveel meegekregen heeft van mijn gesnauw, en dat hij het me vergeeft!

423 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • BVMAMADAANTJE

    Hebben jullie een zolder of logeerkamer? Wissel dan eens een nacht daar af. Eerst je man, dan kan hij een hele nacht slapen, dan jij. Omdat je nog bv geeft, kan hij je mannetje brengen en weer ophalen als jij klaar bent met voeden. Het lijkt omslachtig, maar als je dat in het weekend doet, zul je merken dat je van een paar keer weer helemaal opknapt. Geen gemier met laten huilen etc, geen schuldgevoelens, maar wel de rust. Enne ja, een baby huilt niet voor niets, wij snappen het niet altijd, en het is niet altijd zo duidelijk als nu ziek zijn. Ik probeer me dat altijd weer voor te houden als ik bijna expodeer ! hihi

  • Marianne M

    HELEMAAL HERKENBAAR! Ik heb het ook gehad! Werd echt heel kwaad en begon keihard te huilen. GElukkig kwam Marcel mij wel te hulp.....die krijgt veel meer bij elkaar bij de kinderen, wat ik soms er irritant vind..... Maar ja, de kinderen slapen dan wel...... Ik heb wel geleerd dat des te sneller ik g, des te langer het duurt. Des te vaker ik heen en weer loop. Soms is het handiger om even te wachten en hem even te laten huilen......ook al is dat vreselijk! Sterkte ik leef met je mee!

  • mama-van-L-en-D

    "Vandaag denk ik eraan terug en schaam ik me kapot. ik voel me ook schuldig, dat ik zo boos kan worden op eigenlijk zo'n jong kind, die er ook niks aan kan doen dat hij niet kan slapen. Ik ben alleen aan het einde van mijn latijn. Elke nacht weer wakker, hangerig en zeurderig overdag, ik mag hem geen seconde alleen laten of er volgt een enorme huil/driftbui. Overdag kan ik alles best aan, ben ik ook wat cranky maar ja dan valt het mee. 's nachts echter ben ik verschrikkelijk, ik kan er heel slecht tegen om slaap tekort te komen. 2 weken gaat het goed, en dan in een keer ben ik er helemaal klaar mee. Ik voel me vandaag echt een slechte moeder, en een @#$wijf."

    Vooral dit gedeelte komt me heel bekend voor... L heeft in de eerste maanden HEEEEL veel krampjes gehad, ik werd er radeloos van en snauwde/schreeuwde ook regelmatig o.a tegen hem en tegen me vriend (ja heel slecht ik weet het) achteraf voelde ik me daar ook verschrikkelijk schuldig over. ik heb veel geduld en kan opzich veel hebben maar idd die gebroken nachten en dat gehuil de hele dag: het is een keer klaar! Je bent niet de enige die er soms doorheen zit

  • anita demi dana

    meis ik heb niet alles gelezen van je bericht . sorrie . maar als hij savonds komt probeer een in zijn eigen kamer te blijven in het donker of een klein lampje aan en zeg niks tegen hem alleen een lief zacht kusje op zijn bolletje en geef hem dan de fles zonder wat te zeggen . als je tegen hem praat word hij wakker en wil niet meer slapen . probeer maar eens . als je het natuurlijkal niet heb geprobeerd . sterkte meis ik leef met je mee gr anita mama van demi en dana

  • Mamavaneenwonder2010

    Hier hebben we ook zo'n periode gehad en nu nog. Veel sterkte meid dikke knuffels

  • Briggie

    Nee dat hebben wij hier ook met periodes, je bent niet alleen