Ik had gehoopt dat het bij mij niet zou gebeuren maar vandaag was het dan toch zover. Jonah heeft me vandaag in mijn tepel gebeten! Auwie! Het viel nog mee van pijn, het was er niet door, maar ik schrok me een hoedje.
Jonah ook, van mijn reactie. Ik gilde keihard: AU! Hij schrok direct en liet los, keek me aan en begon toen te huilen. Best zielig want het was vast niet zijn bedoeling mij pijn te doen.
Ik vind het nu wel een beetje eng om hem aan te leggen, ik zou niet graag hebben dat hij het nog eens doet (en dan wel erdoor ofzo). Ik hoop dat deze schrik genoeg was om het hem af te leren.
Misschien was het ook nog wel mijn eigen schuld, ik gaf hem namelijk nog een keer mijn tepel in zijn mond terwijl hij zelf al los had gelaten. Maar ja, dat doe ik eigenlijk altijd, gewoon om zeker te weten dat hij echt geen honger meer heeft, haha.
Als iemand een gouden tip heeft om dit gedrag te voorkomen of af te leren, ze zijn meer dan welkom!
reacties (0)