Ontzwangerd?!

Sinds gisteren is Jonah 9 maanden. Daarmee komen we aan het einde van een tijdperk. Ik behoor nu dan officieel tot de onttzwangerden (haha). 9 maanden op, 9 maanden af.

Nou het klopt denk ik wel ongeveer. Ik ben weer op mijn oude gewicht, ik heb weer bijna dezelfde mate energie als voor mijn zwangerschap, krijg weer oog voor de wereld om me heen. Alleen mijn geheugen blijft een ramp. Ik vergeet nog steeds alles! Ik vergeet bijvoorbeeld ook heel makkelijk te eten ofzo. Niet omdat ik het zo druk heb maar gewoon omdat ik het echt vergeet! Vooral op mijn werk is het lastig, sommige dingen mag je nu eenmaal niet vergeten. Dus maak ik voortaan notities (als ik het niet vergeet) en loop ik na elke dienst nog eens alles goed langs. Het maakt me ook onzeker: Heb ik nou die deur wel op slot gedaan. Af en toe krijg ik het in een keer spaans benauwd als ik in een keer niet meer weet of ik nou wel het gas heb uitgedraaid. (heb dus een keer gehad dat ik vergeten was het vuur uit te zetten, en iemand anders wees me daar 2 uur later op!) Ik was voor mijn zwangerschap echt niet zo vergeetachtig, en dus ook niet zo bang.

Een andere mijlpaal is ook dat Jonah nu langer uit als in mijn buik is (ongeveer toch). En dat is echt wel te merken, het wordt echt al een eigen persoonlijkheidje. Ik denk echt dat het een hele lieve sociale jongen gaat worden, met lekker veel humor. Maar goed dat is misschien ook wel gewoon de wens van de gedachte! Maar koppig is hij ook, nee is ook echt nee! Ik vind het leuk om te zien hoe er echt een persoontje uit zo'n baby'tje groeit. Nog even en hij gaat ook praten enzo, kan niet wachten! En tegelijkertijd ben ik soms verdrietig dat het zo snel gaat! Voor ik het weet is hij het huis uit... Maar goed nu nog maar niet aan denken, voorlopig zit hij nog wel even aan me vast!