Het gezelligste moment van de dag en de MBTI voor kids

“mama, papa, komen jullie voor het gezelligste moment van de dag?” – zo roept Roan ons elke dag naar de zetel, om samen met zijn viertjes, heel dicht bij elkaar, nog een beetje TV te kijken. Elke avond opnieuw, lekker dicht tegen elkaar aan met onze armen om elkaar heen en onze hoofden op elkaars schouders. ‘Het gezelligste moment van de dag’. De kinderen houden hier erg van en wij ook, ons gezinnetje, ons ding dat we met zijn allen samen doen, als het kan elke dag. Toen het nog winter was riep Roan ons naar de keuken, dan deed hij alle lichten uit nadat wij de kaarsen en kerstboomlichtjes hadden doen branden, en dan zaten we stil bij elkaar naar de spelende lichtjes te kijken. Onze kinderen houden ervan dit stilte moment te beleven, het is bijna meditatie, maar ook liefde, genegenheid, gehecht zijn aan elkaar, bij elkaar willen zijn.

Op momenten als deze mis ik Ilan erbij, hoe zou het zo met zijn vijven geweest zijn? Zou Ilan ook deze momenten gekoesterd hebben? En zou hij ook zo’n druktemakertje geweest zijn, want dat zijn Roan en Fenna.

Zijn geboortedag is nog maar net voorbij, 22 maart, hij zou 7 geworden zijn. Aan het ontbijt zongen Roan en Fenna spontaan het verjaardagslied van hun klasje: ‘hihahartelijk gefeliciteerd’ en ‘onze feestneus is jarig’ – allebei superleuke verjaardagsliedjes. ’s Middags zijn Jean-Luc en ik samen gaan eten, daar waar we vorig jaar ook waren toen de explosies op Zaventem alles beheersten. Hoe erg het ook was, voor ons blijft 22 maart Ilandag. Veerle haalde de kindjes af op school en na de middag gingen we een bezoekje brengen aan het Gravensteen. Dat was leuk, maar ook eng met al die foltertuigen en- kamers. Het was een fijne dag, wij allemaal samen, een hele dag gezellig.

Saïdjah begon laatst over de MBTI, ze zag al kenmerken in kleine Loewis. Ik heb zelf de vragenlijsten nog eens bovengehaald samen met het boek over kinderen: “eigen-aardig opvoeden”. We herkennen heel duidelijk ENFP bij Roan: een heel enthousiast, creatief kind, extravert en druk (hoewel Roan ook een duidelijke introverte kant heeft, maar als je het boek leest is hij te druk en luid om introvert te zijn), erg met zijn fantasiebeleving bezig, moeite om aandachtig te luisteren, voortdurend vragen stellen over wat hem interesseert, bijna dwangmatig, ook gevoelig, een idealist, wil later Jesus worden, een innerlijke en uiterlijke chaoot met wel 100 verzamelingen.

Bij Fenna herkennen we op dit moment ISTP of ISFP. De T of F is nog niet duidelijk, wel duidelijk is dat ze lijkt op haar papa, maar dan een zachtere meisjesachtigere versie. Ze is introverter en afwachtender dan Roan (maar na kort wennen wordt ze even enthousiast), minder druk, ze kan beter alleen spelen. Misschien kunnen we stellen dat waar Roan een introvertere ENFP is, Fenna een extravertere IS T/F P is, ze is meer sociaal en contactvaardig dan de meeste introverten denk ik, misschien door haar extravertere broer. Fenna heeft een erg sterke wil, een idee over hoe het het meest logisch is voor haar, en ze wil daar niet zomaar van af stappen. Fenna is sensitiever, meer met de zintuigelijke waarneming bezig. Ze leert door te ervaren, door te doen. Maar ze is niet ontremd, ze neemt geen gevaarlijke risico’s. ze zit eigenlijk erg goed in haar velletje en maakt ook gemakkelijk vriendjes, meer dan wat je voor een introvert zou verwachten. Maar ze is minder afhankelijk van die vriendschappen. Ze is gevoelig, praat over haar gevoelens en herkent gevoelens bij anderen, maar ze is niet zo kwetsbaar als hoe ISFP’s worden voorgesteld, anderzijds is ze minder hard dan de ISTP’s. Eerder rationeel denkend of eerder voelend, het ligt er ergens tussen in op dit moment, misschien zal het later duidelijk worden.

Roan lijkt het meest op zijn mama, we horen beiden bij de groep ‘idealisten’. Ik was ENFJ als kind, net als Roan had ik veel fantasie en praatte ik voortdurend, ik was ook sociaal, maar iets gestructureerder dan Roan denk ik, ik wou behagen, Roan heeft dit ook, hij wil harmonie, het goede voor zichzelf en anderen. Zijn liefste wens is dat zijn broertje terug zou leven, en dan dat opa van zijn kanker geneest, voor altijd.

Fenna lijkt meer op haar papa, beiden horen ze bij de groep’ belevers’. Ze zijn introverter en hebben een heel duidelijke wil die los staat van wat anderen mogen menen. Ze zijn minder afhankelijk van anderen. Maar toch zijn ze beiden ook echt familiemensen en hebben ze ook nood aan harmonie in het gezin.

Voor meer informatie raad ik iedereen aan het boek ‘eigen-aardig opvoeden’ te lezen, erg herkenbaar soms. Het is leuk je eigen kind te kunnen kaderen en vooral te zien dat het kind gewoon goed is zoals het is. Dat is het belangrijkste: ieder zijn eigen karaktertje, als je er wat vat op hebt, kan je je kind beter begrijpen en beter steunen.