Papa mocht een uurtje spelen in de tweede kleuterklas van Roan

Tijdens de vaderdagweek werden de papa's gevraagd om eens een bezoekje te brengen aan de kleuterklas - hier volgt papa's verslagje van zijn ervaring:

Om 13u25 sta ik als enige papa in de gang te wachten. Ik zie door het deurraam heen een entoesiaste Roan in gesprek met zijn juf.

2 minuten later komen Roan en Arthur buiten om te checken of hun papa er als is. Roan is razend entoesiast en sleurt me mee de klas in.

De papa van Arthur is dus ook verwacht, maar nog niet gearriveerd.

De kindjes zitten in de klashoek rond een mij onbekende juf, die mij uitnodigt plaats te nemen op een klein stoeltje, en me aan de kinderen voorstelt. Veel kinderen kennen me duidelijk al.

Roan mag 3 vriendjes kiezen om het kikkerspel te spelen : hij kiest onmiddellijk voor Dotje. Roosje stelt zichzelf voor, en Roan kiest ook nog Matteo (blijkt in het spel een introvert knaapje te zijn die wat tijd nodig heeft om los te komen).

Ondertussen komt ook de juf in de klas aan die ik ken als Roans juf.

Ons spel :

Dotje is een stil meiske, maar speelt het spel heel goed, en heeft ook boerenchance : ze gooit hoge cijfers en combineert vaak met de eigen vakjes waardoor ze snel voorsprong neemt op de rest. Ze wint uiteindelijk vlot het spel met een perfect afrondende teerlingworp (nog 1 vakje te gaan, en dan precies 1 oog gooien met de dobbelsteen…)

Roosje is een drukke babbelaar, maar met het hart op de tong : ‘ik vind jou heel lief’, ‘mag ik eens bij Roan komen spelen?’ ‘Ga je eens aan de mama van Roan vragen… ?’ Zij stelt tientallen vragen over het spel, en heeft ook duidelijk Roan heel graag.

Ook aan het tafeltje naast ons wordt entoesiast gespeeld (dierenduplo) met Arthur en zijn papa, die ondertussen ook is gearriveerd en zin spel heeft uitgelegd.

Roan heeft het heel moeilijk : hij gooit lage ogen, ziet de meisjes afstand nemen op het spelbord, dreigt het spel samen met zijn papa te verliezen, nota bene zijn spel en zijn papa.. en ja, waar ik voor vreesde : Roan gaat dwars liggen.. Onweersgezicht, een popje omver gooien, zelfs de juf merkt het op en komt even poolshoogte nemen. Normaal is Roan niet zo, zegt ze. Ik denk dat het door mijn aanwezigheid komt. Hij moet me delen met zijn vriendjes van de klas en dat is duidelijk een nieuwe drempel.

Als Roan uiteindelijk vlakaf weigert om verder te spelen zie ik me genoodzaakt hem even terzijde te nemen in de gang..  Huilbui, en een pittig gesprekje van vader tot zoon. Ik probeer hem uit te leggen dat wij met het spel spelen, maar het spel ook met ons.  Gelukkig draait hij bij en kalmeert hij.

We spelen het spel uit. Dotje dobbelt zich  moeiteloos tot kapitein, Roosje is de stuurman (baas van de matrozen), Matteo is de bootsman (de baas van de boot), Roan en ik blijven steken op het niveau van de dekzwabbers..  De juf neemt nog enkele actiefoto’s.

Na afronding worden beide papa’s uitgenodigd om plaats te nemen in de kring voor een gezamenlijk dansje en liedje. Ook hier heeft Roan  het behoorlijk moeilijk om andere kindjes in de danskring toe te laten.

Bij het afscheid nog een knuffel maar ik heb het gevoel dat ik Roan toch teleurgesteld heb..

Op de speelplaats kom ik  Fenna tegen Zij komt net aan de hand van zorgjuf Katrien de schoolgang uit om op de speelplaats te gaan genieten van het zonnige weer. Haar entoesiasme van mij te zien slaat om in teleurstelling als blijkt dat ik niet kan blijven, en het ook niet de bedoeling is dat zij met me mee mag. Ze lijkt het niet te begrijpen, kijkt me beetje boos aan terwijl ik wegwandel. Als ik nog even naar haar zwaai zwaait ze niet terug. Toch vind ik het fijn ook haar even te hebben gezien.

Ik verlaat het schoolgebouw met gemengde gevoelens. Terug naar bureel..