Eerst koekje, dan op het potje

Eergisteren hebben we Roan nog eens op het potje gezet. We praatten er al regelmatig over, over pipi doen en kaka doen en hoe we dat doen, en ik heb er ook enkele boekjes over gekocht en verteld. Het was mooi weer en we konden Roan buiten laten lopen zonder pamper aan. Toen hij de eerste keer zag dat er zomaar plas uit zijn piemeltje kwam, verschoot hij. Dat was hem natuurlijk al overkomen, zo zonder pamper, bijvoorbeeld onder de douche, maar nu was hij er zich voor het eerst echt bewust van. Wat later zagen we het weer gebeuren, en meteen stuurde ik hem naar zijn potje waar hij verder plaste. “Dat verdient een koekje”, zei ik nadien.

De volgende dag wilden we het nog eens proberen en ik legde uit dat hij weer een koekje zou krijgen als er plas in het potje zat. “eerst op het potje, dan een koekje”, herhaalde Roan. Maar op het potje wou hij niet echt. Wat later kwam hij aangelopen: “eerst koekje, dan op het potje” – hij heeft het weer gevonden, ik kan toch niet anders dan onze man een heel slim ventje vinden!

Zijn zinnetjes worden met de dag langer en duidelijker. “In de boom hangen appels”, zei hij plots, en ook “alles opgedrinken” – geen correcte vervoeging, maar toch wel een vervoeging! En hij zag in een boekje varkentjes in de modder spelen: “eerst in de modder, dan vuil” – verzon hij.

Mijn slimme mannetje: zindelijk worden is nog niet voor direct voel ik, ook daar is hij te slim voor, laat mama en papa het grote werk maar doen, kan ik nog lekker verder tegenwerken tijdens het verschonen van luier. Roan zal niet zindelijk worden voor hij daar echt het nut van inziet!