36 weken en muizen

Volgens de gyn mag er een weekje bij (staat zelf in mijn medisch profiel zag ik gisteren), dus.... 37 weken :)

Ik mag dus officieel bevallen :) :)

Echter, nog geen slijmprop verloren, of andere tekens dat het gauw zal gebeuren. Wel zijn de laatste dagen mijn borsten plots zwaarder en gevoeliger geworden (heb de hele zwangerschap ontspannen borsten gehad).

Onze mie is ook nog niet ingedaald, ligt wel met het hoofdje beneden maar nog in sterrekijker-houding - ik moet dus blijven bekkenoefeningen doen om de zwaartekracht een handje te helpen.

De vroedvrouw liet me maandag het hoofdje voelen, en leerde me ook hoe ik kan voelen of ons meisje al dan niet ingedaald is - "zolang je nog je vingers kan duwen tussen het hoofdje en je schaambeen, is ze nog niet ingedaald".

Met de schokkende benen gaat het wisselend. Gisteren mét medicatie niet geslapen door aanhoudende schokken. Vannacht zonder medicatie 5 uur kunnen slapen voor het schokken begon.... de medicatie leek deze keer een dagje later aan te slaan....

Vandaag nog een dagje werken, en mijn cliënten toch maar inlichten dat ik het geen 3 weken meer zal trekken (wat vermoeidheid betreft althans)

Verder zitten we met een ware muizenplaag, sinds onze poes vorig jaar gestorven is, vieren die feest - onze tuin zit er vol van, ze lachen ons uit in ons gezicht, Roan loopt er achter aan, maar onze andere poes is net Garfield, die doet er niets aan!!!! We kunnen de terrasdeuren niet openzetten want dan komen ze naar binnen. Ik voel me net in een garfieldstrip :)