Klimmen en claimen
Sinds onze man zijn bed is uitgeklommen vorige week, klimt hij nu ook overal op en af in de woonkamer en elders: hij klimt van stoeltjes op tafeltjes, weet hoe hij uit zijn park (box) geraakt door speelgoed op elkaar te zetten, stapt bijna zonder zich vast te houden als een volwassene de trap op, en klimt ons dagbed in. Ons dagbed is een soort zuiderse sofa zonder rugleuning, iets tussen bed en sofa in, ons pronkstuk in de woonkamer waarop je heerlijk in kan liggen en rusten, perfect voor tijdens de borstvoeding straks met zo'n bananenkussen in de rug :) Omdat het dagbed hoger is dan een gewone sofa kon hij daar nog niet in, nu dus wel, en dus is mijn rust helemaal verstoord want Roan doet niets liever dan bij me te komen zitten (enkele seconden) en dan springen, zich op mijn buik gooien of zich met veel geweld op mij laten vallen! Ook klimt hij vanuit het dagbed op de vensterbank (waarop ik hem vroeger zelf wel eens zette om naar papa te zwaaien) waar hij dan weer aan planten en telefoon kan! Hij is motorisch echt weer een grote stap vooruit gegaan - en eigenlijk ben ik wel fier op hem, maar waar gaat het heen?
Want hier zit ik nu mee: Roan 'claimt' zijn mama (dit woord vond ik vannacht nog op het net): hij heeft het nodig dat ik met hem communiceer en meespeel. Niet op een symbiotische wijze of omdat hij niet zonder mama kan - hij kan me ook gemakkelijk loslaten als ik wegga of als er babysit komt (Roan heeft die naieve meisjes dolgraag want die doen niet anders dan spelen met hem) - maar gewoon, omdat hij graag 'geprikkeld' wordt en mama is daar heel goed in. Al van baby is hij onrustiger bij mij dan bij papa omdat ik voortdurend liedjes zong en spelletjes speelde, terwijl hij bij papa gezellig rustig op de schoot kon zitten, zo 'mannen onder elkaar'. Nu ik hoogzwanger ben (ja, dat mag ik nu toch al wel zeggen) en rust nodig heb, is dit een probleem: Roan wil "voeding", maar soms voel ik me "leeggezogen". En ik maak me zorgen voor wanneer ons mieke er is - hoe gaat hij dat doen tijdens de borstvoeding, want ik wil ons meisje hetzelfde kunnen geven als Roan en niet opgeven omdat er nu eenmaal een veeleisende peuter rondloopt, dat mag ik naar haar toe niet doen vind ik. Papa heeft al gezegd dat hij tijdens de bv-momenten een toertje met Roan buiten zal doen, want dat doet onze man gelukkig ook heel graag.
Mama claimen: ik las hier al vaak over op BB, en wat andere dames voorstellen zoals belonen voor elke 5 minuten dat je kind alleen speelt.... dit werkt niet bij Roan. Het beste kan ik zo stil mogelijk zijn als hij al eens alleen aan het spelen is zodat hij niet herinnerd wordt aan mijn aanwezigheid. Hij kan trouwens wel alleen spelen, heel mooi zelfs, met zijn diertjes die hij op bepaalde wijze bij elkaar plaatst om ze dan even later weer in een andere volgorde te plaatsen alsof er een hele gedachtegang aan vooraf is gegaan. Maar toch verkiest hij het spelen met mij. Ik heb eigenlijk het gevoel dat hij voortdurend wil 'bijleren', als hij wat nieuws kan, weet, begrijpt, is hij gelukkig. Met wat meer opzoekingswerk op het net, vond ik dat het heel normaal gedrag is voor zijn leeftijd, en zelfs tot 4 jaar (help, dat is nog 2 jaar te gaan). Wat je best doet, stond er op zo'n opvoedingssite die ik nog wat beter moet uitpluizen, is dingen aanbieden terwijl je zelf je ding doet, zoals mee laten poetsen, in potten laten rommelen tijdens het koken,... en inderdaad, die dingen werken bij Roan wel. Tot hij wat gevonden heeft om uit te steken.... 'mag niet' zijn deze periode zijn lievelingswoordjes, hij lijkt ze ook nog steeds grappig te vinden (met dat vingertje in de lucht er nog bij)......
Ondertussen lees ik op aanraden van een BB-vriendin het boek 'Franse kinderen gooien niet met eten' - hoop dat dit boek me de rust brengt die ik zoek de komende weken. Ik houd jullie op de hoogte.
Verder gaat het beter met me dan 14 dagen geleden. Ik slaap nu 4 tot 6 uur per nacht in plaats van 0 tot 3 uur. Deze nacht lijkt een kwalijke te worden, het is 4 uur en heb nog maar een uurtje geslapen (beenspasmen maar ook pijnlijke harde buiken). Vanavond is het dag 3 en neem ik mijn 'pilletje' - hoop dan weer wat in te halen.
Hoe hard ik ook hoopte dat onze mie vroeger zou komen, ze mag nog een week of 3 op zich laten wachten, ik hoop het zo lang nog te trekken en toch nog een vorm van rust te vinden, want eens ze er is begint weer een ander tijdperk! Het broer en zus-tijdperk :)
reacties (0)