Soms gaan de dingen tegen...

Roan had dit weekend al wat koorts, maar gisteren is hij goed ziek geworden. Zijn temperatuur bleef stijgen, na zijn fruitpap wou hij niet meer eten voor de rest van de dag, en hij stak voortdurend zijn handje in zijn mondje - voor de rest bleef hij er wel vrolijk bij, hij sliep heel veel gisteren. Ik dacht, door het handje in zijn mond, dat hij pijn had aan een kies die doorkwam, hij had ook echt een rode plek waar het tandje doorkwam, en dat hij daardoor ook koorts maakte. Rond half 11 gisterenavond werd hij wakker. We wilden hem iets te drinken geven en ik zette hem op mijn schoot en toen kwam alles eruit: zijn hele fruitpap die hij om 4 uur had gegeten was nog niet verteerd! Alles was onder het overgeefsel, ook ik, en het was even druk om alles en onze man weer schoon te krijgen. Trap op en af (pff, de nadelen van een hoog huis).... dan de temperatuur nog eens gemeten, 39,5°.

We hebben hem een zetpil gegeven en terug in zijn bedje gelegd en eigenlijk heeft hij wel goed geslapen. Maar door de trappen op en af te rennen had ik erge buikpijn en ook weer harde buiken gekregen, zelfs uitstralend naar mijn rug. Ik was ongerust over Roan, maar ook over mijn buik en ons ukje dat daar inzit en waar niets mee mag gebeuren. En bovendien vroeg ik me af hoe we vandaag zouden doorkomen....

Roan zou namelijk vandaag een hele dag naar de opvang gaan omdat hier in huis nieuwe ramen worden geplaatst onder andere in de gang naast het kamertje van Roan. Het zou een hele dag getimmer en ander lawaai worden. Roan zou hier onmogelijk kunnen slapen. En mijn partner had een job 100 km verderop waar hij niet onderuit kon. Ik zou er alleen voor staan, met Roan die ergens in de woonkamer zou moeten slapen met nog heel veel getimmer op de achtergrond, en met mijn buikpijn en doodmoe.

Ik heb bijna niet geslapen, en deze morgen had ik zoveel pijn dat ik dacht dat ik een miskraam kreeg.

Vanmorgen had Roan nog 38,3° en diarree. Hij was wel opgewekt en wou eten. We hebben hem toch naar de opvang gedaan omdat hij daar beter zou slapen dan thuis en dat is ook belangrijk. De werkmannen zijn intussen aan het werk. Ik rust in de sofa maar kan door het lawaai niet slapen. Nog steeds buikpijn, zijn het nu krampen of harde buiken of beide? En gelukkig kreeg mijn partner het bericht dat de job op afstand werd uitgesteld door het slechte weer. Hij is nu gewoon op kantoor en kan elk moment naar huis komen. Met het kdv hebben we afgesproken dat ze me zouden verwittigen mocht Roan hoge koorts krijgen of weer gaan overgeven, gelukkig doen ze daar niet zo moeilijk over zieke kindjes. De werkmannen menen tegen 3 uur gedaan te hebben, dan gaan we meteen Roan halen. Dan nog stofzuigen, maar mijn partner heeft al gezegd dat ik dat niet moet doen. Hopelijk helpt het rusten en heb ik morgen weer een normale dag. Ergens ben ik meer gerust nu: mijn gynaecologe heeft ooit gezegd: als er iets misloopt dan zet zich dat door, terwijl de buikpijn niet verandert of heviger wordt. Maar toch liever weer een rustig buikje.

Een vraagje voor jullie: dit is de eerste keer dat Raon heeft overgegeven (en ik ben aardig verschoten). Hoe gaan jullie hiermee om? Geven jullie dan bepaalde medicatie? Mag hij dan nog alles eten of zet ik hem nu beter op een dieet? En hoe lang wacht ik tot we de dokter bellen? Ik ben ook bang dat hij in zijn bedje zou overgeven en stikken.... wat ben ik toch een ongeruste moeder....

en nu weet ik ook weer wat meer: handje in de mond betekent: "ik ben misselijk".