Alweer 8 maanden oud

Hier zit een trotse mama aan de computer - ik ben zo fier op ons vrolijk mannetje en ik word er steeds gekker op. Ik kan me een leven zonder Roan niet meer voorstellen, dat kereltje is mijn grote geluk! Wat zou ik gemist hebben als dit ventje niet in mijn leven was gekomen. En hoewel ik graag eens rustig op mezelf ben, mis ik hem voortdurend als hij niet bij mij is zoals nu - ik zou zo vlug even naar het kdv lopen om hem daar een dikke zoen en een kuffel te geven.

Deze maand is Roan echt weer veranderd. Fysiek is hij een pak zwaarder geworden, hij moet nu rond de 9,5 kg wegen, je ziet echt dat hij verzwaard is, iedereen spreekt er me over aan. Ik neem aan dat dat van zijn boterhammetjes komt die hij zo graag eet, en dat hij binnenkort weer wat groeit waardoor het evenwicht beter wordt. Als ik zo naar de groeicurve kijk merk ik dat Roan op percentiel 75 zit qua gewicht, gezakt is naar percentiel 25 wat grootte betreft (hij zat vroeger steeds over de middellijn maar blijft nu op de 70 cm hangen) en zijn hoofdomtrek is op percentiel 90 (46,5 cm) - veel verstand dus haha!

En hij leert zoveel bij: sinds hij 7 maanden is kan hij alleen zitten. Dat betekende veel voor hem want plots is hij zich nog meer gaan interesseren voor zijn speelgoedjes waardoor hij nu echt een hele tijd alleen kan spelen. Hij gaat dan soms ook zelf op zijn buik liggen en ik zie dat de eerste kruipbewegingen zich aan het ontwikkelen zijn. Hij kruipt de laatste dagen wat naar achteren, of in grote cirkels. Hij neemt steeds meer en meer plaats in. Ik maak er me geen zorgen om, hij doet het goed. En zijn fijne motoriek blijft sterk.

Roan kreeg deze maand 2 tandjes! Hij eet nu gemakkelijk boterhammetjes en begint van dingen te bijten. Ik wil hem nu leren drinken uit een beker, maar oefen te weinig.

Roan is ook plots 'mama' gaan zeggen, eerst wanneer hij zijn armpjes uitstak om gepakt te worden of wanneer hij iets nodig had, hij zei het ook tegen mijn partner. Maar enkele keren leek het dat hij echt wist dat ik mama ben.  Eens speelde hij in zijn box terwijl ik in de buurt was en plots zei hij 'mama', ik keek en hij lachte naar mij. Een andere keer ging ik werken terwijl hij met papa beneden bleef, toen ik de deur uit was keek hij naar de deur en zei hij 'mama'. Daarna heeft hij het 2 weken niet meer gezegd, en gisteren zei hij het plots wel weer. Het komt, het komt. Ik denk ook dat dat begrip er niet plots is, maar dat die frank gewoon zachtjes aan valt tot hij het plots echt zeker weet en blijft toepassen.

Toen ik een week vrij had toonde ik het handjes klappen, voortdurend, maar hij deed het niet na! En dan plots, 2 weken later, keek hij me aan en klapte hij in zijn handjes, keer op keer. Nu is het een spelletje geworden om ofwel in de handjes te klappen ofwel 2 blokjes tegen elkaar te slaan, dat vindt hij nog leuker! Wat opvallend dat hij de dingen met vertraging leert: eerst in de hersentjes laten zakken, en dan plots kunnen!

Iets later is hij beginnen zwaaien, nog niet echt in de context van weggaan, maar ook dat komt wel.

Ook opvallend zijn de ontwikkelingen bij 'boekjes kijken'. Voorheen zag hij een boek als een voorwerp en wou hij het net als alle andere voorwerpen gewoon in zijn mond steken. Deze maand is hij echter heel enthousiast beginnen reageren op foto's (in mijn zelfgemaakt fotoboekje voor hem) - toen hij een foto van de poes zag werd hij erg druk en wou hij de poes uit het boek nemen. Hij deed dit ook bij een foto van zijn monkeytje waarmee hij slaapt. Tijd dus om echt boekjes te gaan lezen met hem!

Onze man blijft een vrolijk ventje. De laatste tijd lacht hij zelfs i.p.v. wenen wanneer hij niet wil slapen - hij krijgt dan gewoon de slappe lach, maar slaapt niet - laten lachen helpt dus ook niet! Als hij overprikkeld is, lacht hij ook de hele tijd. Mensen die hem niet goed kennen denken dan dat hij gewoon heel wakker is, maar niets is minder waar, vaak is hij op dat moment oververmoeid omdat hij niet naar zijn eigen lichaam heeft geluisterd en de signalen van vermoeidheid niet heeft toegestaan. Het blijft een probleem om hem dan nog in slaap te krijgen.

Echter, ik mag niet klagen. Roan is weer gaan doorslapen, kan nu echt de nacht rond zonder voeding. Dat betekent niet dat we niet nog af en toe zijn speentje moeten gaan geven. Het scheelt toch een pak in nachtrust. De volgende stap is dat hij ook zijn stoelgang niet meer 's nachts maakt.... vannacht op van 2 tot 3 omdat hij zo nodig moest....

In de opvang hebben ze Roan heel graag omdat hij zo vrolijk is en ook vaak gek doet, ze moeten dan allemaal lachen met hem. Sommige ouders fantaseren wel eens dat hun kindje later dokter of advocaat wordt.... wij zijn ervan overtuigd dat hij standupcomedian wordt!