Borstvoeding gaat niet altijd zo gemakkelijk
Naar aanleiding van alle vragen vandaag wilde ik mijn eigen verhaal eens kwijt.
Ik ben enorm PRO BV, laat dat even duidelijk zijn, degene die dat niet zijn hoeven dan niet te lezen en me te bekritiseren omdat ik hen kwets.
Ik ben toen ik zwanger was van de 1ste naar 2 bijeenkomsten geweest over borstvoeding. Ik wilde goed voorbereid te werk gaan! Heb vragen gesteld, boeken gelezen, kortom heb het vanaf begin af aan serieus genomen. Toch ging het bij mij bij de eerste fout. In het ziekenhuis bleek dat ze afviel, dus moest ik kolven. FOUT! Maar wist ik veel, ik had geen keuze want ik lag daar vanwege de KS en men vond haar te snel afvallen. Dus kolfde ik, gaf met de fles, en vingervoeden en tepelhoedje. Het idee was dat ik daar weer vanaf zou gaan, maar thuisgekomen merkte ik dat ze niets van die tepel moest hebben. Heb toen de lactatiedeskundige gebeld, en die wist zich er ook geen raad mee, dus bleef ik maar voeden met fles en tepelhoedje, en probeerde wel regelmatig om het LIVE te doen, wat niet werkte tot ze 6 maanden was en ze 'opeens' de smaak ervan te pakken had. Ik heb uiteindelijk 9 maanden gevoed, toen wilde ze mijn tepels piercen, en al snel daarna niets meer met die borsten te maken hebben. Ik had geen fut meer om weer te kolven en zo, dus ben ik gestopt, waar ik overigens nog een tijd lang spijt van heb gehad
Bij de tweede wederom problemen. Toen ik na 48 uur thuis was dacht ik dat het wel lekker ging, maar ze was heel moeilijk wakker te krijgen om te eten. Ze kwam ook niet aan, viel na een paar dagen zelfs af. Het wakker maken om te voeden werd steeds moeilijker, en mijn instinct vertelde me dat het flink fout zat. Gelukkig kon de lactatiedeskundige de dag erop langskomen en zag zij wat het probleem was. Het was tweeledig. Ten eerste kon ze die tepel niet goed aanleggen. Had ik bij de eerste ook, en na 30 keer proberen (in bijzijn van de deskundige!) wat bij elke voeding gebeurde, was mijn meisje moe en ik zwaar gefrustreerd. Als ze hem dan had, dan kwam de melk zo overweldigend snel en veel dat ze er bijna in verdronk waardoor ze stopte met drinken. Na een weke lang kolven (dan wisten we ten minste wat ze naar binnen kreeg) en met een tepelhoedje werken bouwde ik het af, en opeens had ze de kracht en zin om het LIVE te doen. Sindsdien een gelukkige BV moeder met een dikke budah als 7 maanden oud kind. Ik wil nog heeeel lang BV geven aan dit meisje!
Maar nergens in al die boeken en bijeenkomsten kwam ik dit tegen. Het ging altijd 'goed' als je maar..................... Het jammere vind ik ervan dat het beeld wordt geschetst dat de problemen daarmee bij mij als moeder liggen, en niet bij kennelijk mijn lichaam wat een probleem oplevert als het om BV gaat.
Ik ben een harde, als ik iets wil dan zal ik er voor 100% voor gaan, maar zoals ik bij de 1ste heb doorgezet, dat kan je niet van iedereen verwachten, zeker niet als je al kinderen hebt. Het is zo jammer dat er in de nederlandse cultuur zo weinig gesproken kan worden over BV, en de problemen die je tegenkomt worden snel weggewoven met: Tja dat is jou probleem, jij kiest voor BV, moet je maar over stappen op KV.
Ik hoop dat hier op BB er meer vrouwen hun verhaal kunnen vertellen en er meer open gestaan wordt voor dit soort problemen, er goede adviezen komen en er steeds langer gevoed wordt! Want een ding blijft voor mij echt overeind, ook als het niet zo loopt zoals je wilt, blijft het het beste voor je kindje.
reacties (0)