De kogel is door de kerk...

Gisteravond zuchtte manlief 'Het is wat...'Ja, het is wat.' was mijn antwoord. (We hebben heel diepgaande gesprekken!) Hij kijkt mij verbaast aan 'Wat is wat?'  ' Nou, wel of geen kindje.'
Even later lag ik al bijna in dromenland toen hij eraan kwam en nog even door pufte en kreunde dat hij niet kon slapen, omdat hij zo aan het piekeren was. Tja toen ik dus ook niet meer. 'Lijkt nog een kindje erbij je überhaupt wel leuk?' Zijn antwoord daarop:'Ja, dat wel. Ik geniet zo van onze kleine doerak.'  'Hoe het zal gaan weet ik ook niet, we kunnen helaas niet in een glazen bol kijken.....' En wie snurkte er toen als eerste? Precies, hij dus.

Vanochtend stonden we samen in de badkamer en hoor ik:'Ik heb erover nagedacht en we doen het maar.' 'Een kindje?' 'Nee, die dure laptop.' (Onze uk gaf vorige week de cola aan manlief aan, ze oefent druk met haar eigen theeserviesje, maar ze kukelt altijd zo snel om....Zijn laptop onder de cola....oeps) Onderwijl schud hij zijn hoofd, 'nee, een kindje. We gaan ervoor!'