Draagmoeder gezocht of geen kind

Het is alsof het over tandenpoetsen gaat...
Mijn man vertelde dus uiteindelijk dat hij bang is dat ik met een volgend kind in een rolstoel beland voor altijd, heerlijk positief is hij. Ik moet hem wel gelijk geven dat de kans er is dat mijn pijnen en ongemakken groter gaan worden. Ik mag zelf graag alles positief bekijken en denk dat ik na ng een kind gewoon weer opknap en mijn werk nog steeds kan doen.....
In ieder geval vertelde hij dus dat hij heel erg van ons meisje genoot en een tweede hem dus blijkbaar niet afschrikt, maar dat hij om mij aan een draagmoeder dacht. Hoe serieus we dat nemen? Op het moment nog niet maar mocht er zich een serieuze kandidaat melden dan nemen we het in beraad :-)