Bevallings verhaal..

Mijn bevallings verhaal

Om 06:15 uur werd ik wakker omdat ik dacht dat ik in bed plaste, maar dit konde natuurlijk ook mijn vliezen zijn. Ben snel naar de douche gerend omdat ik het niet kon stoppen, vond dit erg vreemd. Heb toen mijn man gebeld dat hij die dag zijn telefoon goed in de gate moest houden omdat me vliezen gebroken waren en de weeen elk moment konde beginnen.. "moet ik naar huis komen?" vroeg hij. "Nee de eerste duurt altijd uren! Ik bel wel zodra de weeen beginnen oke? en als ze dan regelmatig komen en dan kom je maar naar huis." Antwoorde ik heel rustig.

Nou we hadden nog niet opgehangen en daar begon het, enorme kramp. Zakte zowat door me benen, maar dacht nog steeds dit is het begin. Maar het deed zo'n zeer dat ik wou dat hij naar huis kwam dus heb direkt gebeld dat hij toch moest komen. En vanaf amsterdam in de ochtend spits kan dat even duren... Ik probeerde de weeen te time maar dat ging niet, ik belde hem hier over op en hij zei : Bel je moeder maar dat ze nu komt! Zo gezegt zo gedaan. (Rond 8 uur) Na 10 minuten komt mijn moeder aangesneld, en die schrikt zich dood zodra ze me zag.. "Cyn, zegt ze hoelang heb je dit al?" ik jammerde wat van vanaf half 7.. Ze belde meteen de verloskundige en die kwam er meteen aan, dit ging veeeeeel te snel ik was al een aardig eind op weg, zoals het er uit zag.

De verloskundige komt aan om half 9 en ik moest mee naar boven komen tussen 2 weeen door, dat viel alleen niet mee want de weeen hielde niet meer op. Eindelijk boven aangekomen ging ze kijken, 5 á 6 cm ontsluiting binnen 2 uur oeps! dat ging wel erg snel. Nogmaals werd mijn man opgebeld dat hij moest gaan opschieten. Om 09:37 komt hij eindelijk binnen en om 09:58 is onze zoon Jayden geboren. Omdat de bevalling zo snel gaat, ging jayden zijn hartslag steeds verder achter uit..

Jeroen komt binnen en hoorde de verloskundige zeggen als hij er binnen 10 minuten er niet is moet ik hem gaan halen.. Hij maar denken dat gaat nog wel ff duren, nou hij was bijna te laat. De verloskundige zei: "de volgende wee ga ik je verdoven, de wee daarna knip ik je in. En de wee daarna gaat de kraamverzorgster op je buik drukken en dan ga jij heeeeel hard persen. Uhhhh oke dit is niet goed, het gaat echt niet goed.. Ik maakte me zorgen en heb alles op alles gezet hij moest er uit. Amper 20 minuten geperst en daar was hij eindelijk...

Jayden maakt het gelukkig goed meteen zodra hij ter wereld kwam. In mijn buik had hij het gewoon echt niet meer naar zijn zin.. Maar goed toen moest mijn placenta er nog uit en natuurlijk die wou ook niet, moest bijna als nog met de ambu naar het ziekenhuis. Maar dat liet ik mij geen 2 keer zeggen, net voor ze ging bellen besloot ik alles op alles te zetten en het heeft gewerkt. Na een injectie en een paar keer flink persen kwam hij.

Ik werd gehecht en Jayden word helemaal na gekeken, hij is helemaal gezond! 3340 Gram en 51 CM. Alles er op en er aan gelukkig, 10 kleine teentjes, 10 kleine vingertjes, etc en jah het is nog een steeds een jongen de 3de echo had gelukkig nog gelijk hihi. Papa haast zich naar het gemeente huis om zijn zoon aan te geven, want het is vrijdag morgen nu kan het nog mooi ff voor het weekend. We noemen hem Jayden Dylano Hop en zijn roepnaam is Jayden.

Nu eindelijk genieten met ze 3e en ik weet zeker, er komt ooit nog een broertje of zusje bij voor Jayden! De bevalling viel me dus al met al best wel mee, kan me toch maar weinig herinneren door de sneltrein vaart die de bevalling had. Maar ben helemaal verliefd op mijn kleine man!