39 weken zwanger - controle vk

Vandaag 39 weken zwanger, heb net een controle bij de verloskundige gehad. Was dinsdag me slijmprop verloren en had een foto gemaakt, heb die laten zien en Ja het was een deel van de slijmprop. Maar dus niet helemaal! Ben daarna steeds bloederig slijm verloren, dit zijn dus kleine deeltjes waarschijnlijk. Ook heb ik al 2 weken voorweeën, en een zeer harde buik dat zag ze meteen, toen ik binnen kwam al.

Ik voel al een tijdje vocht lopen en was bang dat dit vrucht water was, omdat het constant druppeld zeg maar. Maar "nee hoor" volgens de vk niet dus vraag me dan af wat het wel was.. Kan ze me niet zeggen! Ook had ik witte vlokjes in me urine, ook die kon ze niet verklaren. Een beetje vreemd.. De baby is wel weer ingedaald. Terwijl hij 3 weken geleden helemaal vast zat in het bekken, 1 week geleden weer omhoog was en nu weer ingedaald was in het bekken maar niet vast. Dus lekker duidelijk allemaal!

Moet zeggen dat ik erg terleur gesteld ben, en me enorm rot voel. Ik slaap al 2 weken bijna niet en als ik slaap word ik wakker door de voor weeën. Kan dan niet meer lopen van de pijn en heb het gevoel dat er beton in me gestort is. Zo hard is me buik. Ook zij de huisarts 3 weken geleden al dat ik ontsluiting heb, heb dit gemeld bij de vk maar er word nergens naar gekeken.. vind dit zelf een beetje vreemd. Ook dat ik al een tijdje slijm verlies en voct voel lopen, heb het idee dat er van alles gebeurt. Maar blijkbaar niet.

Omdat het zovaak niets is wat ik voel durf ik gewoon niet meer te bellen, ookal maak ik me zorgen. Denk nu steeds oww zal toch wel weer niets zijn. En als ik straks bel dat me vliezen zijn gebroken, zeggen ze vast "ach nee je hebt in je broek geplast!" Weet gewoon niet wat ik moet voelen en wanneer er nou echt wat is. Ben al 2 weken zo onzeker en zit zo rot in me vel. Huil ieder dag en ben ontzettend eenzaam.. Me man werkt 6 dagen in de week en me beste vriendin heeft toevallig net de sleutel van haar nieuwe huis gekregen.. dus ik zit maar alleen van me af te kijken.

We hebben ruzie met me schoonfamilie dus die zie ik ook niet, en me eigen familie is te druk met andere dingen en met me andere zusje.. Die heeft net een baby van 4 maanden en nu is haar vent bij d'r weg. Allemaal erg zat maar kan er ook iemand een keer naar mij komen? Gewoon ff een koppie thee en een babbeltje maken? Ik zit maar thuis te zitten, ben helemaal kapot en slaap geen ene nacht van de pijn. Soms wil ik ook gewoon ff me ei kwijt logisch toch?

Mensen zeggen altijd meid geniet toch van dat je zwanger bent, het is het mooiste wat er is.. Waarom voelt dat voor mij dan niet zo? Tuurlijk ben ik blij dat ik een zoon krijg! En die is meer dan welkom, maar ik heb het zwanger zijn echt ervaren als alleen zijn. De eerste 21 weken, alleen maar thuis gezeten spugend boven de wc. Kon nergens heen omdat ik alleen maar over kon geven. Daarna bekken instabielieteit en spataderen, gevolg ontzettend pijnlijke benen en liezen.. Ook niet echt gemakkelijk en je blijft snel thuis. En nu weer al weken alleen maar alleen omdat iedereen druk is met van alles en met elkaar, kort om hier te veel tijd om na te denken en te wachten op wat er komen gaat.

Wat staat er op me verloskundige kaart Bloeddruk :  125/75 (is al die tijd het zelfde gebleven) - Gewicht : 88 kilo (totaal 6,5 kilo aangekomen) - Cbibi = hoofdje bewegelijk in bekken ingang:hoofdje is stukje ingedaald. - Hoogte : 3 / 4 NX (geen idee wat dit inhoud)

Zo dat ben ik ff kwijt! Als er in me omgeving niemand naar me wil luisteren, dan schrijf ik het maar op! Hoop niet dat ik er iemand mee lastig val! Zo wel sorry! En hoop dat het zwanger zijn voor alle andere een andere ervaring is dan voor mij...