Heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees

Toen ik zwanger was van ons zoontje was ik vreselijk bang, ik was ervan overtuigd dat ik ons lieve kindje zou verliezen. Nu voel ik weer precies wat ik bijna 3 jaar geleden ook voelde: die vreselijke onzekerheid. Met twee miskramen achter de rug wordt het er ook niet veel beter op, moet ik zeggen… Ik ben de hele dag heel bewust van mijn lichaam, bij ieder pijntje of bij juist ieder afwezig kwaaltje denk ik ‘zie je wel!’. In 2011 schreef ik op mijn blog “Ik had soms dagen lang menstruatiekrampen, dacht ik. Honderd keer per dag ging ik naar het toilet, om even te checken”. Maar toch stelt dit me nauwelijks gerust, want weer loop ik 100 keer per dag naar het toilet.


Testen, testen, testen
Zaterdag 27 september had ik een knaller van een positieve test, een dag voor NOD. Ik had ook al een paar dagen wat kwaaltjes: gevoelige borsten, met vlagen misselijk, puisten alsof ik 14 ben. Dus het verbaasde me niks, die positieve test. Dat zou toch genoeg moeten zijn? Maar ik had nog twee testen liggen, één van Kruitvat en één van Clear Blue (zonder indicator), dus die heb ik vanmorgen gedaan. En BAM! Weer twee knallers van positieve testen!
Rationeel zou het nu toch écht genoeg geruststelling moeten zijn, het streepje van de KV test was nog donkerder en de CB-test, die vorige maand helemaal niet positief werd, liet ook geen twijfel bestaan. Bovendien kwam ik mijn testen van vorige maand nog tegen en zag dat de test uit augustus, 4 dagen ná NOD, nog niet eens zo positief was als die van deze maand, een dag vóór NOD.


Ja, rationeel gezien weet ik wel dat ik (enigszins) opgelucht adem kan halen: het HCG loopt op. Maar ik kan dat gevoel maar niet van me afschudden en daar word ik gek van. Dinsdag 21 oktober mag ik naar de verloskundige. Drie lange, lange weken wachten. Blijft dit kleintje zo lang nog zitten? En wat zien we dan over drie weken? Is het dan wel gegroeid? Deze weken vol onzekerheid vind ik afschuwelijk, ik maak mezelf helemaal gek. Het ene moment kan ik mezelf geruststellen dat het allemaal wel goed zal komen, twee seconden later ben ik ervan overtuigd dat ik dit kleintje ook weer ga verliezen. Nog drie lange weken, dan weten we meer….
 

194 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • Cyna

    Het blijft een verschrikkelijk gevoel. Maar ga er echt van uit dat als het gewoon goed is dat het blijft zitten. Ik heb hetzelfde meegemaakt. We wilden ook voor een tweede gaan maar helaas met 6 weken een miskraam. Dus toen ik weer zwanger was heb ik eigenlijk een groot gedeelte daarvan in onzekerheid gezeten. Ik verloor ook best veel bloed en een paar weken, iedere keer zo'n clear blue test halen om te zien dat het HCG opliep. Ik zat vaak in tranen bij mn moeder omdat ik dacht dat ik weer een miskraam had. Dus bij de echo helemaal verbaast dat het hartje klopte en het net zo oud was als mn berekeningen. En we wisten niet waar het bloed vandaan kwam. Ik rkeeg als uitleg dat mn baarmoedermond heel teer is. Geloof erin want als het goed is genesteld dan is het echt goed. Ik heb nu een 6 weken oude gezonde dochter in de box liggen.