De geboorte van Jip

Dinsdag 9 juni 2015

Inmiddels zijn er 4 dagen voorbij gegaan sinds mijn uitgerekende datum. Op 5 juni, de deadline, was het bloedheet. Dus eigenlijk wel prima dat er die dag niks gebeurde. Maar goed, nu is het minder warm dus de baby mag wel komen! Tegen het einde van de dag begint het een beetje te rommelen. Lichte krampjes met enig regelmaat. Zou het….? Ik maak snel wat te eten voor Thijs zodat hij op tijd in bed ligt. Eigenlijk moet hij vandaag in bad, maar dat sla ik maar even over aangezien het toch wat onrustig is.

Thijs ligt op bed en ik zit op de bank, af te wachten wat er gaat komen. Het rommelt aardig door en er lijkt steeds meer regelmaat in te komen. Om 17 uur had ik de eerst paar weeën. Nog korte, niet heel pijnlijk en met een minuut of 10 ertussen, maar toch: weeën. Rond 22 uur zijn het toch wel duidelijker weeën, korter op elkaar en al 5 uur lang. Hylke is aan het werk, het is nu toch wel tijd om hem te gaan bellen. Het echte werk lijkt te zijn begonnen. Ik bel ook mijn moeder en stiefvader, zij passen op Thijs als wij straks naar het ziekenhuis gaan. Ze rijden vanuit Leiden naar het huis van mijn broer hier dichtbij, zodat ze in de buurt zijn als wij naar het ziekenhuis willen.

Hylke komt thuis en samen giechelen we een beetje zenuwachtig. Nog even en we hebben ons tweede zoontje in onze armen! We besluiten nog even wat tv te kijken en rustig af te wachten. Er komt nog een wee. We wachten, we wachten, we wachten…. En niks meer. Ik kan wel janken. Nadat Hylke thuiskwam heb ik welgeteld nog 1 wee gehad. Gek genoeg maak ik me meer druk om andere mensen: Hylke’s compagnon die zijn werk moest overnemen, mijn moeder en stiefvader die ’s avonds nog in de auto springen. En allemaal voor niks….

Woensdag 10 juni 2015

Vandaag is mijn zus jarig. Gisteren dacht ik nog, ik geef haar het beste verjaardagscadeautje ooit! Maar helaas, sinds gisteravond 23 uur geen wee meer gehad. Vandaag gaat Thijs naar het kinderdagverblijf. Ik besluit om, ondanks al mijn fysieke ongemakken, mee te lopen om hem weg te brengen. Het is maar een minuut of 10 lopen, maar bijna een week na mijn uitgerekende datum is dat toch een behoorlijke tocht. Ik hoop dat, door het lopen, er weer wat beweging in komt. Maar de rest van de dag gebeurt er, behalve wat harde buiken, vrij weinig. Tot ieders grote teleurstelling…

Donderdag 11 juni

Ik word heel vroeg wakker, rond 5 uur. Ja, het rommelt wel weer. En ook wel wat pittiger dan 2 dagen geleden. Ik besluit om de boel in mijn app weer bij te houden, maar verder tegen niemand wat te zeggen. Na een tijdje wordt Thijs wakker en kruipt bij ons in bed. Hij wil filmpjes kijken op mijn telefoon, maar dat gaat natuurlijk niet. Dus ik zeg “kijk maar op papa’s telefoon”. Licht geïrriteerd reageert Hylke waarom het dan niet op mijn telefoon kan, maar halverwege zijn zin realiseert hij blijkbaar wat er aan de hand is en hij kijkt me verwachtingsvol aan.

Vandaag gaat Thijs naar de peuterspeelzaal, dus Hylke brengt hem weg. In de tussentijd rommel ik wat in huis, ik ruim de vaatwasser uit, ik app met mijn beste vriendin om haar de laatste stand van zaken te geven en hang af en toe over de box om weeën weg te puffen. Als Hylke weer thuis is vraag ik hem om de verloskundige te bellen. Ze is nog bij een bevalling, het kindje is net geboren, dus ze komt zo snel mogelijk. Zo veel haast heeft het ook weer niet, dus ik wacht het rustig af. Uiteindelijk komt ze net na 12 uur, Hylke is dan Thijs ophalen. Boven op bed controleert ze mijn ontsluiting en ik zit dan al op 4 a 5 centimeter. Het valse alarm van dinsdag heeft in ieder geval wel wat gedaan. Ik breng mijn moeder op de hoogte, want het echte werk is nu toch wel begonnen. Gelukkig was ze ’s ochtends al richting mijn broer gegaan, omdat ze al wel wist dat het nu veel serieuzer voelde. Ik spreek met de verloskundige af dat ze twee uur later weer terugkomt.

Hylke is met Thijs even bij zijn broer langs, voor Thijs fijner om mama niet zo te zien en voor mij ook een stuk rustiger. Rond 14 uur komt de verloskundige weer, inmiddels zijn Thijs en Hylke thuis en zijn ook mijn ouders gearriveerd. Ik wil nu gewoon zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. Het wordt steeds lastiger om de weeën weg te puffen. Gelukkig geeft de verloskundige aan dat we meteen kunnen gaan, als we dat willen.

In het ziekenhuis breekt de verloskundige mijn vliezen. Wat blijkt: het kleine aapje heeft in het vruchtwater gepoept. Gelukkig ben ik al in het ziekenhuis! Vanaf dat moment worden de weeën steeds heftiger. Ik wil het graag zonder pijnbestrijding doen, omdat ik de vorige keer erg in paniek ben geraakt en ik denk dat dat kwam doordat ik zo high was van de medicijnen. Maar rond 17:30 uur hou ik het echt niet meer en vraagt toch om het pompje. Het is hartstikke druk, dus het duurt even voordat ze tijd hebben. Omdat ik het pompje heb, moet een verpleegkundige bij me blijven zitten. Ze blijkt met Hylke in de klas te hebben gezeten en ze beginnen gezellig herinneringen op te halen. Enigszins geïrriteerd vraag ik ze of ze dit alsjeblieft op een ander moment willen doen. Vervolgens wil ik me op mijn zij draaien, omdat ik al zo lang op mijn rug lig, maar terwijl ik probeer te draaien, ontsnapt er een soort oergrom uit mij. Ik herkende dit nog wel van de vorige keer en de verpleegkundige hoorde ook direct hoe laat het was. Tijd om een kindje te krijgen!

Zoveel paniek er de vorige keer was, zo rustig ben ik nu. Ik weet nog van de vorige keer: dit gaat pijn doen, maar kiezen op elkaar en GAAN! De verloskundige komt binnengerend en ik begin met persen, ik pers met alles wat ik in me had. In mijn beleving was het allemaal zo voorbij, de verloskundige zegt dat ze een knip gaat zetten, ik pers nog eens flink en daar is hij: mijn lieve, mooie Jip! Ik kijk verbaast naar mijn kleine baby’tje, want dat is hij: klein! Zijn grote broer was 4250 gram schoon aan de haak en ze zeggen altijd: de tweede is groter. Maar niets is minder waar! Als hij gewogen wordt blijkt inderdaad: veel kleiner dan zijn broer: 3315 gram! Jip is direct een tevreden ventje, hij drinkt goed en scoort goed op alle testen. Hij is om 18:30 uur geboren en om 21:30 zijn we alweer thuis om te genieten van onze 2 (TWEE!!!) prachtige kinderen.