Er is hoop...
Morgen moet ik weer werken. Ik kan me natuurlijk ziek melden, maar dat doe ik niet.
Papa past morgenochtend op, dan heb ik een aantal taken die echt mijn volle aandacht vereisen, morgenmiddag haal ik 'm op en gaat de kleine man gewoon mee naar locatie twee, waar als het goed is genoeg stagiar-armen zijn die graag een baby knuffelen zodat ik een paar klussen kan doen. Collega's zijn op de hoogte en vinden het geen probleem.
Maar dan iets structureels... heb ik ook gevonden!
Lang leve het internet en de sociale media.
Vandaag ben ik op bezoek geweest bij twee, ja twéé lieve dames die allebei van te voren al aangaven een andere insteek te hebben dan mijn eerste gastouder.
Op eigen initiatief vertelden ze al dat vijf minuten huilen de grens is, en dat slapen vooral geen gevecht moet worden.
En beiden wilden van mij graag op papier een overzichtje met hoe het thuis gaat. Dat vind ik grappig, want toen ik die schreef voor mijn eerste opvang verklaarde mijn man mij voor gek, vertelde me dat ik hiermee als een niet fijne klant zou overkomen omdat ik er teveel bovenop zou zitten.
Deze dames vroegen er zélf om!
Nu moet ik dus een keuze maken, en dan heb ik toch nog wel een klein probleempje.
Adres één is letterlijk aan de andere kant van de stad, daar ben ik in de spits wel een tijdje zoet mee voor ik er ben, dus dat wordt een uur eerder opstaan. Zij heeft wel op mijn werkdagen tijd en heeft maximaal 4 kindjes en was overduidelijk superlief naar mijn kleine man. Ze vertelde alleen ook wel eerlijk dat ze nu 3 maanden zwanger was dus dat het echt maximaal maar voor een half jaar is, mogelijk korter.
Adres twee zit hier vijf minuten vandaan, maar zij heeft alleen op donderdag plek, tót december. Vanaf december kan hij er gewoon bij op dinsdag. En waarschijnlijk kan ze hem er nu ook wel op dinsdag wel bij hebben, maar aangezien dinsdag druk is wil ze hem graag eerst beter leren kennen voordat ze hem er zomaar bij neemt.
Ik ben wel superenthousiast over die laatste; ik kom er net vandaan: leuk huis, écht, superopvangplek en haar ideeën en opvattingen komen in grote lijnen overeen met hoe ik erover denk. En ze wil alles in overleg doen, maar vooral luisteren naar het kind.
En, en dat vind ik toch wel leuk, een hart voor huisdieren. Er lopen een heerlijke chocoladelabrador, 3 lieve katten en 2 cavia's rond.
Nou... geweldig toch! <3
Beiden konden overigens morgen (dus) niet, vandaar mijn meeneem-oplossing, voor deze ene keer. Daar wil ik natuurlijk echt geen gewoonte van maken!
Tsjongejongejonge wát een dilemma nu dus... kiezen tussen twee hele lieve dames, beiden met voor- en nadelen.
Ik wil morgen verwegoppas bellen om te kijken of ze misschien een tijdje de dinsdag wil doen, maar kan me voorstellen dat ze het voor hele korte tijd niet ziet zitten. En dat zou terecht zijn.
Dan moet ik misschien met papa maar overleggen of hij niet tóch weer een papadag zou willen pakken... Of met m'n werkgever overleggen dat ik kleine man iets vaker meeneem. Dat laatste moet natuurlijk alleen laatste redmiddel zijn.
Pfff spannend... ik merk dat ik er weer helemaal vol van ben.
Moet wel eerlijk zeggen dat mijn vertrouwen in het algemeen een deuk heeft opgelopen, dus eerst maar zien hoe het gaat.
Ik zou dolgraag thuis willen blijven voor de kinderen, maar weet ook dondersgoed dat ik een leukere mama ben als ik lekker kan werken, bovendien hebben we het geld ook gewoon nodig.
Worst case scenario moeten we weer op de wachtlijst voor het kdv. En zelfs het kdv ben ik na mijn ellendige ervaring van vorige week met andere ogen gaan bekijken; zo slecht hebben de kindjes het daar helemaal niet...
reacties (0)