Pittig he, met 2 kleintjes!
Die vraag krijg ik regelmatig als ik met mijn twee jongens op pad ben. Volslagen onbekenden (met name oudere dames, weet niet waarom) spreken me aan; eerst om te zeggen dat Alexander er zo schattig uitziet in de draagdoek (of ander draagsysteem, nieuwe favoriet is mijn Hop Tye, minder mooi, wél heel comfortabel) en daarna dat het echt wel pittig moet zijn, zo met twee jongens de deur uit.
Eerlijk? Echt niet! Ik vind het heerlijk en neem ze graag mee!
Jort gedraagt zich over het algemeen als een engeltje buitenshuis en Alex kijkt zijn ogen uit of slaapt heerlijk zo dicht tegen me aan. Zelfs in een supermarkt doet Jort (nog) niet moeilijk, geen driftbuien, geen dat-moet-ik-hebben-tantrum, niks ervan. Nu komt hij ook niet heel vaak in een supermarkt want over het algemeen komen mijn boodschappen met Albert in huis - ook echt fijn met twee kinders en een keuken op de eerste verdieping, én uiteindelijk goedkoper dan zelf gaan want ik ken mezelf onderhand, ik ben een impulsbuyer met een gat in m'n hand en kom altijd thuis met meer dan ik eigenlijk nodig had; met name lekkernijen en die gaan altijd wel op.
Jort zit meestal heerlijk in de winkelwagen, verhoogd ziet hij alles beter en wijst genoeg aan om er hele verhalen over te brabbelen. Hartstikke gezellig.
En de stad in gaat hij in de buggy, dat vindt hij heerlijk. Zelfs als ik naar onze 'voortuin'/speeltuin wil, wijst hij altijd naar de buggy, die moet mee. Zijn eigen limousine.
Ik kom ook graag in Ikea - ik woon immers in Ikea City met de pilot store - al is het alleen al voor een kop koffie of thee met een gebakje, en dan Jort lekker tussen de speledingen in het restaurant. Even een uurtje niets.
En dan tóch nooit zonder lege handen naar huis, dat is dan wel weer het nadeel van Ikea.
Zelfs schoonmama vond het afgelopen vrijdag bijzonder dat ik niet op haar had gewacht voor ik boodschappen had gedaan. Lidl was dit keer het doel omdat ik zaterdag een partij dames in huis zou krijgen voor een bbq (in het kader van een vrijgezellenfeestje, héél convenient op mijn terras :D ), en er moest flink ingeslagen worden.
Ben gegaan zodra Alex wakker en gevoed was, die heeft gewoon lekker rondgekeken, en Jort gedroeg zich ook voorbeeldig terwijl ik mijn hele kar heb volgeladen.
Wat is daar nou pittig aan dan?
Ja oké, je bent met twee kinderen niet zo snel de deur uit als wanneer je alleen zou gaan. Tas met een paar luiers mee, pakje drinken en zeker weten dat ze niet een poepbroek aanhebben en een volle maag hebben, dan in de auto, dán pas kun je gaan.
Maar hé, ik ben nog niet aan het werk dus mijn Hogere Doel momenteel is de jongens vermaken, en dat lukt prima zo!
En dan nog de 'discussie' of één minder zwaar is dan twéé? Nee hoor, hier niet. Ja natuurlijk is het hier ook wel eens spitsuur, en dan huilen ze tegelijk of hebben ze allebei slaap, maar dat is kort en nog altijd prima te overleven.
Ik vond de overgang van nul naar één echt vele malen heftiger dan van één naar twee. Bij de eerste kwam er werkelijk niets uit mijn handen, ik kon niet eens fatsoenlijk meer koken. Nu met de tweede wonen we ondertussen groter en zelfs dat weet ik redelijk bij te houden en dan ook nog elke avond een prima maaltijd op tafel.
Ik denk dat je met je tweede ook een stuk relaxter bent, in het algemeen. Ook met borstvoeding overigens; de onzekerheid die je had bij je eerste is bij de tweede zo goed als verdwenen. Ik ben alleen, eerlijkgezegd, wel ontzettend bang voor borstweigeren zoals Jort dat deed met 9 maanden dus ben ik erg terughoudend met flesjes geven en durf ik ook niet zo goed met een speentje aan de slag te gaan, maar ook dat zal wel loslopen.
Dan tot slot nog even de cijfertjes; vanmorgen nog even een bezoekje aan het CB gebracht:
Spekkie weegt nu 8540 gram en is 70 cm. Echt Hollands welvaren dus! :D
Even zien of het me ook lukt zijn curves toe te voegen:
De knopjes om te schalen zijn verdwenen helaas...
Ziet er verder erg ok uit toch!
De curves op het CB zien er nog net iets spectaculairder uit trouwens, daar is hij met zijn gewicht al twee lijntjes overgestoken. Maar dat is dan ook een curve voor flessenkindjes.
Wel ook even nog de Grote 4 Maanden Sprong besproken; bij Jort geloofde ik daar niet in, die trok zich van al die sprongetjes echt geen klap aan, maar Alexander lijkt toch een stuk gevoeliger.
Al een paar weken heb ik een jongetje wat bij tijd en wijle wat lastiger in onderhoud is; als ik te laat ben met reageren op zijn signalen (honger of slaap) is hij in no time overstuur en wil niets meer. De enige remedie is dan lopen met hem rechtop of in de doek, tot hij in slaap valt. Eenmaal gekalmeerd is er meer met hem te doen, maar tóch. Het maakt hem erg high maintenance momenteel, hij moppert wat af, en natúúrlijk is dat als ik ergens op bezoek ben nog net een graadje erger...
Blijkt dat er heel veel kindjes zijn die een moeilijke periode hebben rond 4 maanden; het is kennelijk pittig voor zo'n kleine dat de wereld zo mooi is om te zien en dat je dan ook nog dingen gaat ondernemen om het beter te kunnen zien maakt veel indruk. En dat uit zich meestal in wat moeilijker te hanteren kindjes.
Het zou dus een fase moeten zijn.
Volgens oei ik groei (ben er nog niet over uit wat ik nou helemaal van dat boek vind, maar de leeftijden waarop vaardigheden ontwikkeld worden klopt geen klap van) duurt het 5-6 weken. Oef, dat is lang...
Alexander zou ook nog prikjes moeten krijgen, maar grote broer Jort heeft onlangs een verkoudheidsvirus meegenomen en daar begint kleine Alex nu ook van te snotteren. Met een vaccinatie zou dat zéker een kickstart krijgen dus in overleg met de verpleegkundige hebben we dat maar een paar weekjes opgeschoven. Ben dan alleen wel weer aan het werk en dat vind ik eigenlijk best sneu, om hem daarna dan op de opvang te zetten, maar dat is even niet anders.
Nu dus gewoon weer thuis met een mopperend en hazeslaapjes doende baby, word ik even niet vrolijk van maar dat gaat ook wel weer over.
Hij ligt nu heerlijk op mijn borst te slapen, en eerlijk, ook dat is héérlijk!!!
reacties (0)