Bier, melk en kevers

Als blije zwangere doos ging ik de blijde doos ophalen bij Prenatal. Natuurlijk ben ik trots op mijn ronde buik (en als ik een oogje toeknijp zie ik de omhooggeschoven vetrol niet eens meer) maar ik wilde een tasje om de blijde doos. Ik vond het namelijk iets te blij en dozerig om met die doos door de binnenstad te lopen. 'Maar er zit een goed handvat aan de doos hoor', zei de verkoopster terwijl ze me fronzend nog es goed bekeek. 'Ja, en toch wil ik een tas'. 'Dat is dan twintig cent'. Okay!      Naast alle reclame zat er alcoholvrij witbier in. Voor een geheelonthouder als ik best een stoer product.

Dus lekker opengeblikt en opgelurkt. Ik voelde me superstoer. Kijk nou toch es, na 41 jaar ben ik dan toch aan het bier! Ik wilde het liefst een tiroler pakje erbij aan en lange kousen en een jodelveer op mijn onzichtbare hoed. Past goed zo'n winters milka pakje als je borsten meloenafmetingen beginnen aan te nemen. Echt waar, hoe groter die dingen hoe duurder de bh's. Dus surf ik elke avond op het net op zoek naar meegroeibehaaas (kan niet want dan zakt mn boeltje af tot bejaarden niveau), zwangerschapsbehaaas(en welke maat dan?) of nursing bra's. Jaja, ik zit zelf in UK te googlen en bij de Belgen op zoek naar steun. Geen mentale steun, maar pure meloenen geleiders. Hebben bomen toch ook? Een rekkie zodat ze niet omvallen ;-)

Behalve het bier heb ik de melk herontdekt. Liters drink ik. Waar ik eerst met literpakken liep, til ik me nu een breuk aan de 2,4 liter van Campina en ben ik elke twee dagen weer verbaasd dat ie al op is. Mn dochter vind melksnorren weer leuk (voor bij mn tiroler pakkie).

Dan rest mij nog de noodzaak jullie in te lichten over kevers. De  kever, want eerlijk is eerlijk, het was er 'maar' een. Mijn smaak is tijdens deze zwangerschap dus veranderd en toegenomen. Ik ruik alles ook tig keer sterker (zelfs beschuit!! hoe idioot kan je zijn). Afijn, deze mooie moederinstincten zouden mij moeten waarschuwen wanneer ik bedorven voedsel ruik en eet en dat ik dan op tijd kan vluchten. Door alle don'ts ben ik bijna bang voor zalm, mayonaise en kaneel geworden. Ik zeg bijna. En toen ik gisteren verse munt thee maakte, bedacht ik trots hoe gezond ik bezig was. Geen thee of koffie, gewoon een plantaardig brouwsel en wel een halve liter ook.

Mmm, wat proef ik nu? Een beetje kruidig hard bolletje in mijn munt. NIet eens heel erg vies. Beetje vreemd, dat wel. Toch maar even uit mijn mond halen. Paniek!!!! Ik kauwde dus al anderhalve minuut op een zwarte glimkever!!! IEKS. Wat nou moederinstinct? Extra bescherming? Ik was er mooi 'ingestonken'(zou het een mestkever zijn?).

Verder gaat alles goed. Ik ben nog steeds een temperamentvolle licht ontvlambare versie van mijn eerder zelf. Ik krijg nog steeds tranen in mijn ogen als onze peuter op ballet een dansje voor mag doen en ik sommeer beebje dat maart de beste tijd is om het natte baarmoedernest te verlaten.

Tof dat jullie steeds op mijn gezever reageren trouwens! Dat doet de zwangere goed. Dat er soortgenoten bestaan die soms, ik zeg soms, iets herkennen in de dwaasheid van alledag.

Dag!