Als je zegt dat het goed gaat, dan....
Gisteren belde iemand op om me te vragen hoe het nu met me gaat. Ik hoorde mezelf zeggen dat het heel goed met me gaat, en dat ik daar verbaasd over ben, want ik heb best wat achter de rug. Maar het was op dat moment gewoon goed en goed is goed. Niets meer aan doen.
Op datzelfde moment ontvang ik een sms.Een vriendin die meteen maar kennis werd, was teleurgesteld. Ik had haar voorafgaand aan onze kinderwens moeten inlichten dat we een kinderwens hadden want nu was ze te erg geschrokken dat we zwanger waren en daarna onze tweeling verloren. Las ik dat goed?
Misschien had ik voordat ik met mijn echtgenoot vree, even drievoudig toestemmingaan haar moeten vragen ;-). Normaal ben ik helemaal voor de vrede: ik heb nog net mijn vingers niet standaard in het v-teken staan. Ben ook empathisch, maar hier zat ik op mijn grens..wiens lijden is dit eigenlijk?
De smsjes had ik moeten negeren maar dat weet je pas achteraf. Het werd nog erger.Ze vertelde dat ze het onverantwoord vond dat wij zwanger werden. Omdat ik een slaapstoornis 'heb'. Vandaar dat ik die poll plaatste, waarop de discussie ook even heftig werd. Tenminste voor een watje als ik....
Daarna kwam er via de email een berichtje. Een stel dat ik goed ken, is in blijde verwachting. Toen er ook nog een prille mama met een tweelingwagen langs liep, was ik woedend. Dat houdt in de praktijk in dat ik even een knuffel nodig heb en heb me soort van opgedrongen aan manlief die onwetend aan het kokerellen was.
Ik had mezelf wijsgemaakt datik nooit een attack van jaloezie zou voelen bij moeders met baby's en zie hier...net als 2 januari. Daar gaan de goede voornemens. Nu durf ik ineens de rouwkaarten die we kregen niet meer weg te halen uit de woonkamer, omdat het dan nog meer over en voorbij is. En leeg. Pffff, ik was toch al een eind op de goede weg, die van herstel, en van weer kunnen lachen?
In bed (ja daar ben ik regelmatig te vinden) zei ik tegen manmans:'het lijkt wel dat als ik zeg dat het goed gaat, het meteen niet meer goed gaat!". Jep, ernstig gevalletje bijgeloof.
Hij was al moe en had ternauwernood mijn aanval overleefd dat ik me met pruillip in zijn armen stortte en nu dit weer.Toch bracht hij nog uit:"maar andersom is erger. Als je zegt dat je een probleem heb, maak je het probleem ook meteen veel groter". Mmmm,zit wat in.
Dus om de titel van de blog aan te vullen: Als je zegt dat het goed gaat, dan moet je soms een beetje strijden om het goede te behouden ".
(K weet het, ik mag rouwen, maar de rouw is vaak zo onerwacht, alsof je het niet meer weet en ineens springt het op je)
reacties (0)