Leesvoer

Naar aanleiding van mn poll of een miskraam soms nog taboe is, en alle toffe reacties daarop (dank dank lieve mensen), vroeg ik mn oud leraar literatuur of er veel boeken zijn waarin geschreven wordt over miskramen...ik dacht namelijk van niet.

Halverwege het gesprek zei hij "schaduwkind, dat is een prachtig boek". Op de omslag staat zoiets als: vrouwen die hun man verliezen,zijn weduwen. mannen die hun vrouw verliezen zijn weduwnaar. maar hoe heet je als je een kind bent verloren?".

Pas op, ik heb het boek nooit gezien of gelezen dus geen idee wat er instaat (ondergetekende waart zichzelve vrij van enige verantwoording of gevolg,hahahaha). Maar het woord schaduwkind en de vraagstelling die mn leraar even bescheef, hebben me weer tot nadenken gestemd.

Ik merk trouwens ook dat vaders van een verloren kindje vaak(in ons geval) op minder aandacht/zorg/interesse mogen rekenen na het verlies. Ligt er ook maar net aan hoe een vader betrokken is en wat voor een persoonlijkheid hij heeft...maar toch...

Hierbij even een lief groetje aan alle papa's en partners die in het woelige schuitje van verlies hebben gezeten. Of gelegen, als ze erg ziek van waren.....