Big Baarmoeder Blog

Wij schepsels met een baarmoeder zijn eigenlijk wel heel veelzijdig!

Wat kan er in zo'n omgedraaide peer (zo wordt de bm beschreven,heb ik echt niet zelf gelanceerd) veel gebeuren. En zelfs als er niets lijkt te gebeuren, is er altijd wel weer iets onderweg.

Neem nou die van mij bijvoorbeeld. Na een missed-abortion, het 'bevallen"van een miniatuur kindje, de curretage van het verrassingskindje...is ie weer volop in beweging. En dat terwijl ik met em had overlegd dat ik RUST wil, en reinheid en regelmaat.

Moet je horen wat ie nou weer heeft..sowieso stoot mn peer nog bloed af, mensen nog an toe, dat bloed in zoveel kleuren en vormen bestaat. Heb nu de hele regenboog wel zo'n beetje gehad ;-) Dat is nog van de grote schoonmaak na de curretage...en dus krampt ie soms nog even of als ik veel beweeg, krijg ik van em op mijn kop. Dan krijg ik een bloedneus..ja van onderen. Maar nu dan weer..voelde ik maandag een soort eisprong. Ben je nou helemaal maf geworden,riep ik tegen peer. Je bent toch nog in de rouw? Je doet alsof het niets is en gaat  'vrolijk' verder met je eierspel. En dan vandaag..slijm. Sorry lieve lezeressen, de baarmoeder is er echt eentje van het soort dat zich niet geneert.

Slijm? Als in "ovulatie"? Ja, ik denk het wel. Jammer dat er dan toch ook bloed aan die enge sliert boven de pot hangt. Dan mag ik geloof ik nog niet vrijen..terwijl...laat maar. Afijn, dat potkijken heb ik echt helemaal gehad! Eerst dertien dagen kijken of beebje 1 eruit wil komen, dan zoeken waar beebje zich verstopt in al die lichamelijke uitspansels, dan beebje opvangen en herkennen...daarna weer weeen, dan de curretage...afijn, zoals ik al eerder zei, die baarmoeder is me er eentje! En nu is ie dan leeg, maar volop in bedrijf. En ook dat bevreemdt me.

Ik voel me deze laatste maanden alleen nog maar buik. Zwangere lieve bolle buik, opgezette darmen hormonen buik, buik die me in de maling nam, buik die beebjes wilde bewaren en niet wilde loslaten, buik die droeg en verloor. Buik die verlangt en borrelt, buik die mist. Buik met bloed, buik met eisprong en dan heb ik die vreselijk gemene troost chocola nog niet genoemd...buik met honger, buik die wil compenseren en vernieuwen...

Bovenop die enorme bepalende baarmoeder van me, zit een hoofdje. Klein en met weinig invloed en met gedachten die in herhaling vallen. Dan op de romp armpjes en beentjes. Armen die hier en daar wat schoonpoetsen maar met de franse slag, zij lijken niets belangrijk meer te vinden. Beentjes die braaf hun weg vervolgen en de dagelijkse dingen weer doen. Beentjes die dapper doorlopen tot ze eindelijk kunnen springen in het voorjaarsgras.

Dus vanuit dat kleine koppie, de lieve en bemoedigende baarmoeder groetjes van mij. En volgende keer zal ik met meer liefde en respect over die baarmoeder praten, wellicht dat ie dan een beetje meewerkt ;-)