Ik hoor er WEER niet bij,, En niets hoort bij mij..

Ik ben altijd al anders geweest.
Was ik een keertje niet anders dan was de situatie of mijn omgeving wel anders.

Ik was bv op ballet ruim de ouder waardoor ik er niet echt bij hoorde.
Ik moest naar speciaal onderwijs waardoor ik er niet meer bij hoorde bij de kinderen uit de buurt.
Ik was later de oudtste van de kinderen op de camping waardoor ik er nie meer bij hoorde enz enz.
Wij gingen van de camping af net voordat die kinderen een hechte groep gingen vormen enz.

In de familie ook zo het geval..
Ik was het nakomertje waardoor ik weinig contact had met de familie van vaders kant.
Aansluiting bij mn achterneefjes en nichtjes had ik een heel klein beetje al was het niet gelijkwaardig contact zeg maar, daarvoor waren ze te jong.

Jaren geleden dacht ik wat meer aansluiting te hebben met mijn neven en nichten toen er een 50 jarige huwelijksfeest was van mijn oom en tante.
Ook dat was niet echt t geval want ze zijn nog al hoger opgeleid, hadden reuze intresante verhalen over hun werk en carriare.
Sommige hadden de zelfde studie ervaringen enz.
Buiten de onderwerpen cariare enz ging het uiteraard over kinderen.

Mijn moeder heeft ruzie met de familie van mijn vaders kant.
Mijn vader is helaas over leden dus 'de schakel' tussen mijn familie en mij is er niet meer.
Als mijn ooms en tantes samen komen door verjaardagen dan zien mijn neven en nichten nog wel is hun oom of tante.
De 'kinder' verjaardagen daar doen ze niet aan en om nou zelf bij elke oom en tante op verjaardag te gaan doe ik ook niet.

Jaren geleden was er dus een feest van mijn oom en tante en ondanks dat ik mij eenzaam voelde vond ik het toch fijn iedereen te zien.
Ik weet nie het is toch een gemis ofzo, moeilijk uit te leggen.

Nu hoorde ik van mijn moeder dat er n andere oom en tante 50 jaar getrouwd zijn binnenkort.
Het is het broertje van mijn vader mijn familie kent toevallig de familie van mijn tante die met het broertje van mijn oom is getrouwd.
Ze hoorde dat ze een feest gaven en mn moeder vroeg of ik er iets van af wist.
Nou ben ik verhuist dus misschien had ik een uitnodiging gehad op mijn vorige adres.
Via via vroeg ik het telefoon nummer van mijn neef en nicht, hun kinderen.
Maar k kreeg al snel te horen dat ik gewoon mijn oom en tante kon bellen.
Met een smoesje vroeg ik aan mijn oom of ze het vierde.

Ik was niet welkom want ze zagen mij nooit.
Dat kon ik begrijpen maar ik kreeg toen te horen dus dat hun andere nichten en neven wel zagen.
Ik begreep het al was ik natuurlijk teleur gesteld.
Gewoon het idee dat straks mijn familie samen komt en tja ik niet..
Ik verlang eigenlijk zo naar familie, ben soms best een beetje jaloers op mensen die een familiedag of zo hebben.
Begrijp mij goed hoor ik weet dat er ook gezeik kan zijn.

Later had ik mijn moeder aan de lijn.
Ik heb maar gedaan alsof mijn oom had gezegd dat ze alleen nichten en neven hadden uitgenodigd waar ze nog contact mee hadden
Dat dat een klein groepje was enz.
Wilde even niet met haar delen dat ik was afgewezen en mij zo voelde.
Door dat mijn ma met ze ruzie heeft had ik geen zin in zinnen van: Zie je wel enz enz..

Mijn moeder ramde mij nog ff harder de grond in.
Het nichtje van de kant van mijn aangetrouwde tante was ook uitgenodigd en had haar oom en tante al 30 jaar niet meer gezien.
Dat deed zn pijn!!!

Daarnaast waren er nog meer van die rot opmerkingen van mijn moeder.

Ik mis de familie van mn moeders kant, van mijn vaders kant en ik mis mijn eigen gezin.
Ik mis de steun van mijn moeder weer.

Juist nu doet het mij zo veel pijn op een of andere manier.
Ergens denk ik kom op stel je nie aan tis graag of nie..
Maar het voelt als er weer niet bij horen..
Misschien nu nog wel harder omdat er niets bij mij hoort..
Ja mijn lieve vriend, onze dieren en onze vrienden maar toch..
Niets is eigen er is niemand met mijn vlees en bloed.
Het verlangen naar een kindje, een eigen gezinnetje wordt hier door nog groter.
Het gemis ook!!!!