Verhuisperikelen deel 2

Hoihoi allen,
Tijd voor een update’tje maar weer he.
Kom er zoooo niet aan toe. Moe moe moe, druk druk druk.
En gewoon geen inspiratie en geen zin ook. Ik weet het niet.

Ik wilde jullie gaan vertellen hoe het gaat met het huisje.
Nouja helaas loopt dat erg nog erg langzaam. Wachten op iets duurt natuurlijk erg lang.
Het geraamte staat, de buitenmuren zijn ook al gebouwd. De kozijnen, hier en daar een raam en het dak, behalve de pannen zijn er al. Ook de trap zit er al in.
Ik heb afgelopen zaterdag een foto gemaakt van hoe het er uit zag en die zal ik hier proberen te plaatsen.

Een paar maandjes geleden hebben we ook al een keuken uit mogen kiezen, voor een groot gedeelte, we hebben een stukje uit laten breiden en daar moeten we natuurlijk voor betalen. Er komt een koelkast ingebouwd, een combi-over, gastoestel, afzuiger en vaatwasser. Ook hebben we de badkamer en toilet al uitgekozen. Zelfs de vloer hebben we al uitgekozen en gekocht.

Voor beneden hebben we een laminaat uitgekozen dat lijkt op zwarte tegels.
We wilden vanaf het begin al heel graag zwarte tegels op de vloer, maar de woningbouw had daarvoor zoveel rare regeltjes dat we daar maar vanaf zagen. Met deze ‘compromis’ zijn we ook heel blij. Voor de 1ste en 2de verdieping hebben we gekozen voor een grijze eikenlook, ook laminaat.
Verder veel knopen doorgehakt wat betreft de indeling en welke meubels er mee gaan en welke niet enzo. Gezien we allebei al een tijd op onszelf wonen is alles zo’n beetje dubbel, dus we gaan ook nog het een en ander verkopen.



Voor de slaapkamer heb ik een grote wandkast ontworpen en deze gaat de hele wand in de slaapkamer in beslag nemen zodat we geen 10 kasten hoeven neer te zetten om alle kleding en spulletjes kwijt te kunnen zoals voorraden shampoo en wasmiddel  en al het linnengoed. We hebben nu een grote inbouwkast waar het linnengoed in ligt, maar dat hebben we in het nieuwe huis straks niet. En ja, dat moet natuurlijk toch ergens liggen. In mijn eigen huis ligt het al in boxen onder mijn bed omdat ik simpelweg de kastruimte niet heb. En das niet erg, maar we willen het straks gewoon allemaal netjes hebben. En dat is niet verkeerd toch.
Veel inspiratie opzoeken op pinterest. Vind het een erg leuk systeem. Kan er veel leuke dingen op vinden. Hoe ik dingetjes kan maken, ontwerpen, versieren of een make-over kan geven.

Even denken hoor, wat kan ik nog meer vertellen..?

Nouja, verder gaat het wel goed. Poesjes hebben het naar hun zin. Zijn levendig, vrolijk en knuffelig. En Harrie, Harrie is zichzelf niet meer. Van verschrikkelijk angstig, voorzichtig en verlegen is het een brutale aap geworden. Koning Harrie. Als je ze een snoepje wil geven dan is ie haantje de voorste, grist het zo uit je vingers, en als je je vinger teveel in de buurt houdt bijt ‘ie erin. Als de bel gaat komt ie kijken. Ook als je overduidelijk kunt horen dat het een man is komt ie. Voorheen wist hij niet hoe snel ie naar boven moest rennen en zich moest gaan verstoppen onder mijn bed. Nee, dat is niet meer.  Demon en Devil vechten natuurlijk nogal eens, maarja, dat is broeder en zusterliefde he.. Kira is en blijft de dikzak. Maar dat is ook heel erg leuk om te zien en ach, zolang ze er geen last van heeft, who cares. Ze is gewoon mijn dikkie dik…

Dit is Harrie


Tussen mij en Tjeu gaat het veel beter als ik ooit had durven hopen. Alles gaat zo goed en vanzelf en we kunnen overal zo fijn over praten, wat ik met vorige vriendjes dus niet kon.
Nee, met deze jongeman word ik heel oud, grijs, en versleten. En over 60 jaar zeggen we tegen elkaar;
‘Weet je nog Tjeutje, onze allereerste date in de Ikea, ontzettend romantisch?’
Haha.
Ik voel me enorm welkom in zijn familie en andersom is dat ook zeer zeker zo.

Met mij persoonlijk gaat het wel okeej.
Ik ben erg moe, veel hoofdpijn. Maar dat is de stress. Kan er niets aan doen. Up’s en downs. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan mijn vader denk en ik blijft het er enorm moeilijk mee hebben. Ik vind het verschrikkelijk dat Tjeu mijn vader nooit heeft leren kennen en vice versa. Ik vind het verschrikkelijk dat papa niet gezellig mee komt schilderen in het nieuwe huis. Samen gek doen en liedjes zingen. Ik mis hem echt verschrikkelijk. Maarja, daar is niets aan te doen..

Zwangerschap blijft tot nu toe uit. Kennelijk ben ik zo vruchtbaar als een keukentafel. Dunno. Uitdrukking slaat natuurlijk nergens op, maar mijn onvruchtbaarheid ook niet. Dusssja.
We modderen maar wat aan en we zien het wel.. ;) Eerst maar eens verhuizen en dan zien we wel weer verder..
Ik ben in ieder geval weer begonnen met afvallen. Zit sinds een jaar weer eens onder de 80 kilo. Dat lijkt wellicht niet veel, maar met mijn  1.51m is dat wel heel veel. Dat probeer ik maar door te zetten en dan kan de gynaecoloog daar niks meer over zeggen.

Ik ga er een eindje aan breien, jullie zijn weer op de hoogte.

Heel veel liefst, Denise