Volgende week wordt ons mooie duo al weer 6 maanden oud...en de discussie zat er dus al weer aan te komen...de borstvoeding, oftewel het kolven in mijn geval...mijn man is er al vaker over begonnen, zeker als ik na veel erg korte nachten erbij liep als een vaatdoek...een redelijk vrolijke en erg gelukkige vaatdoek, maar toch net zo goed een vaatdoek...dan kwam hij naast me zitten en begon met 'ik heb erg veel bewondering voor hoe je het tot nu toe doet, maar zou je niet eens stoppen met de borstvoeding'...soms reageerde ik fel en afwerend, soms nam ik het serieus in overweging...om dan toch weer door te gaan, ik wilde zo graag die 6 maanden halen, dat zou ik ook bij een eenling geprobeerd hebben, dus waarom niet nu...en als ik iets wil dan bijt ik me erin vast met al mijn tanden, loslaten is voor mij veel meer een uitdaging...
Vanochtend, met als trigger mijn emobui van gisteren, kwam het onderwerp weer op tafel...'of ik die slaap toch niet erg hard nodig had', tijd die ik nu zit te kolven waardoor ik vaak de 4,5 uur slaap totaal bij lange niet haal...ik moet bekennen dat dat me, zeker nu met het werk samen, wel zwaar valt...
Maar bij elke grens die ik gehaald heb wil ik verder...het is zoooo gezond, ik ben allergisch van aard, we gaan de herfst en winter in met alle ziekteverwekkers die daar bij horen, ze doen het er geweldig op waar ik heel trots op ben en eindelijk doet mijn lijf eens wat het moet om voor mijn kindjes te zorgen, zij het dan niet live, maar toch...dat loslaten is zo moeilijk...dus ik had bedacht minder te gaan kolven, maar zodra ik dat start krijg ik weer harde plekken en schiet ik in de stress voor ontstekingen, uitvallen is nu wel het laaste wat ik wil en ik heb slechte voorbeelden recent in mijn omgeving gehad...dus dan ga ik weer meer kolven en constateer opgelucht dat mijn borsten weer soepel worden...en het de productie weer opgekrikt...
Maar nu heb ik de zes maanden grens waar ik me achter verschool bijna gehaald...doordat ik kolf heb ik minder tijd voor mijn kleintjes, moet mijn man momenteel ook bijspringen in de ochtend als ons meiske vroeg wakker is, voel ik me vaak alsof de energie uit me gezogen wordt, heb ik extra slaapgebrek...en menig kind wordt goed groot met de fles, is het al niet prachtig dat ik hen zes maanden goed op weg heb geholpen?
Ik schiet heen en weer, de ene keer wil ik echt gaan minderen tot zelfs stoppen, de andere keer verzet alles in me zich ertegen, wil ik hen toch het liefst nog de winter steeds iets kunnen bieden..ik heb inmiddels ook aardig wat in de vriezer, maar met twee liter per dag ben je daar ook wel weer snel doorheen..ik heb net gekeken en lactatiekundige zorg lijkt niet vergoed te worden bij het stoppen van borstvoeding...en zo dub ik door...
reacties (0)