Hoe gaan andere mama`s daarmee om...?
Hoe gaan andere mama's daarmee om?:
-de bezorgdheid bij spugen, warm aanvoelen en andere kwaaltjes
-de onmacht als je niet alle krampjes en pijntjes kunt wegnemen
-er weer een huiltje bij is gekomen wat je nog niet kent
-je bij beide kindjes nodig bent maar merkt dat je je niet in tweeën kunt splitsen
-je je daardoor voor alletwee tekort voelt schieten
-je je huishouden door behoefte aan aandacht en huiluurtjes in de soep ziet draaien
-je sociale contacten (en babybytes….) in het gedrang komen
-je de grootste judas voelen als de arts de inentingen geeft en jij 'het toelaat'
-als je kind zijn/haar romper weer onder plast omdat jij staat te suffen en je weer onder luid gejammer moet verkleden
-de slapeloze nachten die soms eindeloos lijken te duren
-je merkt dat er een grens is aan het slaap gebrek dat je kunt verdragen
-je niet kan voorkomen dat je je geïrriteerd en moe voelt
-je het fijn blijkt te vinden om even een moment voor jezelf te hebben , al is het maar onder de douche of op het toilet
-je je kolfset wel kan vervloeken door de vele uren die het kolven kost en die je liever aan je kindjes wilt besteden
-je graag tegen je man zou willen klagen over de vele uren kolven, pijnlijke en lekkende borsten en vermoeidheid maar hij dan aangeeft 'dat je wel mag stoppen met de borstvoeding als je het te zwaar vindt'… dus ik houd mijn mond maar…
-je je soms even heel zielig voelt omdat je door alle bedrust nog steeds veel spierpijn hebt en beperkt bent, ondanks de fysio
Het soms overweldigende gevoel van verantwoordelijkheid voor deze twee prachtige kindjes haalt de zo bloedig begraven onzekerheden in alle hevigheid naar boven…. Waardoor ik me soms de meest stuntelige en falende moeder kan voelen, zeker na erg weinig uurtjes slaap…
Maar ik voel me een trotse supermama als:
-ik zie dat ze zijn veranderd van premature couveuse kindjes in baby'tje met dikke wangen, een onderkin en spek aan hun armpjes en beentjes
-geweldig groeien op mijn borstvoeding, van 1734 naar 3740 gram en van 2470 naar 4740 gram in twee maanden tijd…
-ik in de diepvries zie dat ik al mijn tweede la aan het vullen ben met afgekolfde melk, ik houd van reserves…
-de kinderarts zeer tevreden is over hun ontwikkeling
-ik hen toch weer weet te troosten en nieuwe manieren ervoor vind
-ze na een fles heerlijk tevreden op hun buik tegen me aan liggen te slapen
-ik vanuit mijn bed verliefd naar hun mooie snuitjes lig te kijken
-Ik hen wel kan blijven zoenen
-als ik voor hen zit te zingen en spontaan begin te janken omdat ik me zo rijk voel
-dat ze als ze mijn stem horen direct gaan liggen zoeken waar ik ben
-ik foto's wil blijven maken en mailen naar vrienden om hen te showen
-als mensen bij het wandelen gevraagd en ongevraagd met hun hoofd de kinderwagen induiken om vervolgens te vertellen hoe mooi ze zijn….
We zijn 21 maart met hen thuisgekomen uit het ziekenhuis, erg spannend, maar ze doen het super
We hebben nu de standaardzorgen die elke jonge ouder heeft
Vaarwel zorgeloos leven, ik zou niet anders meer willen…
reacties (0)