Eindelijk een update...
Ik heb al vele blogjes in gedachten gemaakt maar geen enkele keer de ruimte gehad/genomen om het neer te typen…. Maar geen nieuws is in dit geval wel goed nieuws…. Het zal wel een lange worden vrees ik…
Twee weken geleden weer naar de kinderarts in Antwerpen geweest en ze was onder de indruk van hun groei, onze dochter 4735 gram en ons mannetje bijna 6 kg (gisteren al weer 5 kg en 6,3 kg)… ik kon wel weer even een motivatie boost voor dat rottige kolven gebruiken, maar dit werkte goed… dus ik heb weer even bijgetekend voor de borstvoeding…alhoewel het soms veel moeite kost om de productie bij te houden en ik de extra uren graag zou besteden aan andere dingen voor de kids…en zeker als ik alleen ben kom ik soms klem te zitten…maar ja, het is zoooo veel gezonder en ik zal nooit meer zo rechtstreeks wat voor hun gezondheid kunnen beteken als nu, zeker met mijn asthma en allergie achtergrond… de maag darmklachten zijn er helaas nog wel maar minder dramatisch dan ze zijn geweest, wat nog een extra reden is dat ik niet van voeding wil overstappen …
Het is een feestje om te zien wat ze elke dag weer voor nieuws hebben… ons mannetje is inmiddels een waar charmeur die mijn moeder en mij volledig inpalmt met zijn stralende lach, ons meiske heeft het communiceren met geluidjes ontdekt en elke keer wauwelt ze weer nieuwe klanken terwijl ze de vreemdste snuitjes trekt..ze probeert nu klanken na te doen, zie je haar heel aandachtig naar jouw gezicht kijken als we tegen haar praten… beide zijn dol op aandacht en interactie en erg vrolijk als ze in handen zijn…
Vorige week heeft de fysiotherapeute, die voor mijn zoontje komt ivm zijn voorkeurshouding, hen beide motorisch getest….ons mannetje loopt precies gemiddeld voor een zes weken te vroeg geboren kind…ons meiske heeft de zes weken al ingehaald en loopt gemiddeld zonder correctie…ik trots natuurlijk….ze is ook zo fanatiek aan het 'trainen' in de box, er zit duidelijk meer ijver in dan bij haar broer, misschien wel een standaard verschil tussen jongens en meisjes… met zijn voorkeurshouding gaat het gelukkig goed, al wil hij niet in de box op zijn buik oefenen, op schoot doet hij het spelenderwijs…
In mijn eentje vind ik de zorg best intensief omdat ik er moeite mee heb dat ik ze beide meer zou willen bieden en ik het lastig vind als er eentje overstuur raakt omdat hij/zij moet wachten…. Mijn moeder springt een paar keer per week een middag bij, heel gezellig en ze geniet met volle teugen van naar twee mooie kleinkinderen… ik wil eigenlijk dat ze er geen nadelen van hebben qua aandacht dat ze met z'n tweeën zijn maar ja, dat is natuurlijk niet echt haalbaar, dan schiet ik er zelf helemaal bij in en dat dreigt wel een beetje te gebeuren als ik eerlijk ben…
Vorige week een heel bijzonder moment… onze dame en heer zaten naast elkaar op onze schoot op de bank… tot nu toe hadden ze al wel liggen kijken naar elkaar in de box of wapperen reageerden op elkaars huilen… maar nu keken ze elkaar ineens volledig aan, begonnen uitgebreid naar elkaar te lachen… om tranen in je ogen te krijgen…. Ik kijk erg uit naar meer van dit soort interactie… dat vind ik zo bijzonder aan een tweeling, ons eerste tweelingweekend in oktober in center parcs is trouwens inmiddels geboekt, kijk er erg naar uit…
Verder lijkt het of ik ineens een andere wereld ben ingestapt… een wereld van kraamvisite, waarbij veel mensen duidelijk weer beter weten wat ze met me aan moeten… ik sta ineens weer in de aandacht met onze tweeling, meiden met een tweede of derde kleintje van dezelfde periode op het werk nemen me weer in hun midden op… en dat voelt eigenlijk best vreemd, enerzijds ben ik dolblij nu midden in het babygebeuren te zitten, anderzijds voel ik een afstand met de meiden die gemakkelijke hun kindje(s) gekregen hebben…
Een collegaatje was laatst na de kraamvisite aan het rondvertellen geweest 'hoe jaloers ze op me was dat mijn kindjes zo klein waren en ik zo lekker lang baby'tje had'…. Pardon?
Ze kan toch niet menen dat ze graag te vroeg geboren IC kindjes had gehad die ze had zien vechten om de 9 pond te bereiken waarmee haar drie kinderen geboren waren? En zo krijg je wel meer toch behoorlijk domme opmerkingen… ze zijn niet kwaad bedoeld dus ik doe mijn best me er niet druk over te maken….
Maar als ik moe ben door de toch wel nodige slaap gebrek ben ik ook wat lichtgerakter en emotioneler… en merk ik soms dat de afgelopen jaren nog wel stukje voor stukje een plek zullen moeten krijgen… want ik denk dat ontkennen dat een jarenlang fertiliteitstraject en miskramen en alle emoties daaromtrent erin gehakt hebben naïef is… maar het heeft me ook zeker doen beseffen hoe bijzonder het moederschap is en hoe bijzonder het is dat we twee van zulke mooie kindjes hebben
reacties (0)