31 weken.....
Vandaag 31 weken, yeah…..wat een spannende rot week is het geweest, maar we hebben hem binnen…. Een paar keer was ik bang dat het echt ging doorzetten en ik was niet de enige, ik heb wel wat dienstdoendes langs zien gaan en mijn arts is aardig vaak thuis gebeld…. Het eerste weekend verloor ik veel slijm met wat oud bloed en ondanks dat ik wel veel activiteit van mijn buik had hebben ze geprobeerd het infuus na 48 uur te stoppen omdat ze dit maar tweemaal 48 uur konden herhalen… het gevolg was in toenemende mate pijnlijk weeën vanuit mijn rug die steeds langer aanhielden en bleven komen… ik was dolblij toen ik weer aan het infuus gelegd werd maar ivm het beperkte effect hebben ze de derde kuur erachter aan gegooid…. Dat hielp tegen de echte weeën, al blijft het geheel zeer prikkelbaar….
We dachten dat meer van de kuren niet goed was, maar het blijkt een financiële kwestie…. De verzekering betaalt maar drie kuren, in Nederland vaak maar een of twee….alternatieven zijn adalat in tabletvorm of een goedkoper infuus met meer bijwerkingen en risico's waardoor ze het liever niet geven……dus ik aan het uitzoeken geweest hoeveel die kosten zijn… en zelfs al leggen ze me de komende drie weken continu aan het dure in infuus dan zijn we ongeveer net zoveel kwijt als een poging met eiceldonatie in Valencia ….dus dat relativeert de boel weer flink vind ik, we hadden al een potje voor onze eerste poging, dus daar willen we zeker kostbare tijd voor de kleintjes mee kopen als dat kan, blij dat dat duidelijk is geworden…. De arts is op de hoogte dat hij het kan geven wanneer hij dit het beste vindt, maar wilde het eerst toch met de adalat proberen… best spannend vind ik die veranderingen ….maar we hebben dus nog opties…
Verder heb ik veel last gehad van driemaal daags een ctg wat zeer moeizaam liep…. Ik moest perse op mijn rug liggen en die banden werden na een hoop zoek en drukwerk loeihard aangetrokken omdat men dacht dan het beste te kunnen registreren… dit leverde steeds twee opstandige kindjes op die het ctg woest aan het verstoren waren waardoor de sessies eindeloos werden of soms zelfs overmoesten…tot een avond waarop ik merkte dat de kleintjes volledig over de rooie waren waardoor ik steeds emotioneler werd wat de klachten ook fors liet toenemen….toen heb ik aangegeven dat ik dit niet meer wilde…. De kleintjes begonnen gewoon al uit hun stekker te gaan als ze de ctg hoorden…. We meten nu op mijn zij en die banden gaan niet zo strak meer en het geluid zachter… en dat gaat prima…. Net een stagiair die met een hoop druk tekeer ging en die band weer aansnoerde en dat merk je meteen…. Maar dan grijp ik in en vertel dat ik het anders wil…. Ik begin een beetje wat te krijgen van ' het zijn mijn kleintjes en ik weet hoe ze reageren en wat nodig is'…. En ik kan zeer emotioneel reageren als ik merk dat ze overstuur raken….
Ik ben overigens wel blij dat ik in dit ziekenhuis lig en zeer tevreden over de zorg…. Mijn eigen arts loopt regelmatig even binnen voor de grote lijnen en het team is aardig… ik heb voor de rust een eenpersoonskamer gekregen wat erg prettig is…. Elke dag wandelt er ook nog een artsassistent binnen maar die mogen wat mij betreft wegblijven…. Eentje wilde me gaan toucheren voor de ontsluiting toen ik weeën had, ben blij dat ik dat geweigerd heb, eentje vertelde me dat mijn op en neergaande klachten van mijn rug door het liggen kwam 'en ik het echt wel zou merken als ik zou moeten puffen'… als ze normaal had doorgevraagd en me serieus had genomen had ze kunnen voorkomen dat ik een uur later in paniek aan het infuus werd gelegd omdat het echt wel flinke weeën bleken te zijn.....en ze geven ook regelmatig niet de juiste informatie…. Wat is het dan heerlijk dat je hier in België je eigen specialist regelmatig ziet….
En de kinderarts is ook vorige week langs geweest… ik was bang dat het een probleem opsomming zou worden maar wat een fijne dame ….kwam rustig bij me zitten en begon te vertellen welke risico's we overwonnen hadden nu we de 30 weken grens voorbij waren…. Natuurlijk moeten ze zolang mogelijk blijven zitten, maar ik was best toe aan een peptalk…. ze was eerlijk maar ook positief....Mijn vertrouwen in de NICU hier is verder gegroeid….. We kunnen er een rondleiding krijgen maar ik heb daar juist momenteel geen behoefte aan…
vanchtend een voortgangsecho gehad… die liet zien dat mijn baarmoederhals niet verder verstreken is… ontsluiting controleren ze niet meer omdat dit de boel in gang kan zetten, maar dit was positief…. De groei begint wel verder uiteen te lopen…. Ons mannetje wordt nu ca 1700 gram geschat, ons meisje ca 1400 gram, daar schrok ik wel van …. Omdat ze wel doorgroeit en de afbuiging nog maar recent is bij een goedogende doorbloeding van de placenta schieten de artsen hier nog niet de stress in…. Maar ik zou ze graag allebei flink stevig en naar die 2 kilo zien natuurlijk, al kan ik niet meer doen dan ik nu doe…. Tot die 2 kilo wordt het hoe dan ook een keizersnede, al liggen ze nu nog zo mooi met hun hoofd naar beneden geparkeerd… en onze dame ligt nu ook netjes naar beneden en heeft haar grote broer in de hoek weten te frommelen dus pit lijkt er gelukkig wel in te zitten…
Nu de komende dagen afwachten hoe het met deze medicatie gaat…. Bedankt voor jullie lieve reacties en berichtjes, het helpt echt kan ik je zeggen….
reacties (0)