Eiceldonatie en 5 weken....

Wij hebben vandaag een vreemde dag gehad...het dossier en alle monsters voor eiceldonatie zijn in orde gemaakt bij een waanzinnig aardige assistente, Patricia...lang op mijn gyn moeten wachten maar dat gaf niet, er werd alel tijd door die assistente voor ons genomen en het was eigenlijk gewoonweg gezellig...het klonk echt erg goed, ze hebben veel en erg goede ervaring met deze kliniek en een goede samenwerking voor de beste donoren...het is altriustische, anonieme donatie, met alleen een onkostenvergoeding, prachtig dat zoveel vrouwen dat doen zeg... je krijgt alleen bewezen donoren via hen en als je geen gekke eisen hebt is er geen wachtlijst.. ze matchen je, als je dat goed vindt, vooral op de pasfoto en het schijnt eigenlijk opvallend goed uit te pakken, dat de kindjes vaak best goed op de moeder lijken...en ik wijk niet te erg af van het plaatje van spaanse vrouwen, dus dat zou geen probleem moeten zijn...bruine ogen en donker haar is prima, dat komt zat voor aan de kant van mijn man...
Ik merkte dat ik daar echt wel enthousiaster van werd, we zijn in goede handen...

Maar toen kwam mijn gyn om het dossier door te lopen en zag meteen dat we een verschillend aantal miskramen en zwangerschappen hadden ingevuld, dus ik aan haar, net als aan de assistente, verteld dat ik 5 weken zou kunnen zijn...zij ons meteen meegesleept naar een kamer met echo...daar werd de oorzaak van mijn vreemde klachten van mijn buik duidelijk..ik heb wat vocht in mijn buik en 4 forse cystes, passend bij een zwangerschap na IVF met meerdere follikels...wat tegen overstimulatie aan dus door mijn eigen creatieve protocol en pregnyl, niet onverwacht eerlijk gezegd, maar zo voelt dat kennelijk in je buik...ze schrok niet enorm maar ik moest rustig aan doen, mag niet sporten, maar dat had ik toch al gecanceld..en toen twee lichte puntjes, dus ik ben wel degelijk (nog) zwanger...ze dacht dat eentje niet goed was, maar kon het slecht zien en mijn HCG is wat laag voor twee intacte zwangerschappen...de ander leek wel intact te zijn...het kan nu echt nog werkelijk alle kanten op maar zover als dit zijn we nog nooit gekomen, zonder bloedverlies en een intacte ring op de echo...over twee weken staat er nu een echo gepland...ik ben zo benieuwd of we nu wel eens zover gaan komen, stapje voor stapje nu...

Ik was nog bang op mijn flikker te krijgen over mijn creatieve actie, maar ze vertelde het allemaal breed lachend aan haar assistente, kon het volgens mij, zoals ik hoopte, duidelijk wel waarderen...Ik wist dat ik geen gekke dingen had gedaan en het binnen het verantwoordelijke had gehouden en me had gebaseerd op eerdere pogingen bij haar en had netjes een controleecho laten doen, maar het was toch ff spannend hoe ze erop zou reageren, het laatste wat ik wil is haar kwijt als arts...ze gaf aan dat dit misschien juist wel goed was geweest omdat ik hier zelf de controle over had gehad en een belangrijk deel ook wel door de psyche wordt beinvloed...

Ik probeer mezelf qua stemming neutraal te houden en niet vooruit te denken...vooral belangrijk is dat ik mijn hoofd koel probeer te houden in mijn dienstweek nu en het vele extra werk dat ik heb momenteel...toch mijn rust bij elkaar sprokkelen (vannacht tot 3 uur bezig geweest voor de dienst...)en goed eten en drinken
Ik merk dat ik over mijn buik een stuk gerustgestelder ben, het is een rotgevoel, maar ik weet wat het is...

Mocht dit trouwens weer misgaan dan krijg ik een herhaling van mijn hysteroscopie om uit te sluiten dat dat echt goed is voordat ze me naar Valencia sturen...In dat geval ben ik overtuigd van de eiceldonatie, ze hebben net weer een patiente na 12 miskramen via ecd goed zwanger gekregen, eerste poging...hierna houdt het rommelen met mijn lichaam echt op...maar voorlopig houd ik mijn adem in en hoop op het beste, mijn dossier wordt ook nog even niet verstuurd naar Valencia, en tellen we de komende twee weken de dagen af...