We zaten de afgelopen maand in de wachtstand voor onze intake voor eiceldonatie...maar ik bleef twijfelen of dit nou echt wel ons nodig en de oplossing was....ik mocht van onze gyn enkele malen een ampul menopur bijspuiten om het bms wat te helpen, maar verder zou onze laatste maand voor de eiceldonatie dus voor mijn gevoel een verloren maand worden...dus ik heb zelf een schema opgesteld van wat meer menopur, cetrotide en pregnyl, zelfs met drie maal herhalen in de lutelae fase, opgezet...ik heb mijn schaamte overwonnen door een collega een follikelmeting te laten doen op dag 9...waarschijnlijk 6 mooie follikels die het gingen redden...normaal wordt alles natuurlijk afgelast boven de 2 a 3 maar gezien onze achtergrond en het feit dat ik al eens niet zwanger was geworden van een IUI met 5 follikels durfde ik dat prima aan...natuurlijk weer met de hele pillendoos, inclusief prednison, asparine, vit Bcomplex, hoge dosering vit D en visolie, tarwekiemolie, magnesium, selenium, zink en misschien ben ik nog wat vergeten...
En na enkele dagen wat twijfel over klachten afgelopen dinsdag, dag 14, een HCG van 299...ik had op dag 9 nog 1500 pregnyl gespoten maar dit was toch wel erg veel...dus hoop bloeide op, zeker omdat ik steeds meer klachten kreeg...meer obstipatie, duizeligheid, misselijkheid, grote zere ......, veel dromen/kort slapen, veel plassen en een goed humeur...ik herkende dit duidelijk van eerdere keren..dus ook maar met utrogestan gestart, al was mijn progesteron prachtig....donderdag opnieuw geprikt en het HCG was 734 geworden...dat was na 2 dagen al hoog! en alle klachten waren in alle hevigheid aanwezig...dus met ingehouden adem begonnen de dagen af te tellen...
Tot vanmorgen...ik sliep langer en stond shagi op, wat ik al verontrustend vond...mijn borsten voelde ik nauwelijks en ze leken geslonken...en net was mijn obstipatie ook verleden tijd...ik weet dat kwaaltjes kunnen wisselen...maar ik heb net blogjes van eerdere keren van mezelf nagelezen...en het is alsof het over nu gaat...ook ongeveer weer dezelfde dag, ik schijn die eerste week maar niet goed uit te kunnen halen...ik heb nu nog geen bloedverlies...de afgelopen dagen had ik dit niet verwacht tegen te gaan komen, ik voelde me zooooo goed en zwanger...maar nu ben ik bang dat het een kwestie van tijd is...het liefst zou ik naar het ziekenhuis racen om mijn HCG te laten testen...maar ik weet dat dat geen optie is en ook niets oplevert...ik gebruik alle troep nog maar even door maar dat gaat geen ellende tegenhouden...
Komende dinsdag staat onze afspraak voor eiceldonatie...ik zou nu geen andere optie meer weten...dat heeft deze laatste door mezelf creatief ingevulde poging opgeleverd, dat ik nu geen andere optie meer zie...maar even leek een prachtig voorjaar 2014 een reele optie voor ons...ik voel me gewoon zo verslagen, waarom bij ons nou niet???
reacties (0)