Nieuwe koers

Na er ca 2 dagen aardig stuk van geweest te zijn, ben ik het weekend weer gestart de draad op te pakken en een nieuw plan uit te stippelen...blijven hangen in de afgelopen periode heeft geen zin en daar wordt niemand gelukkiger van en het helpt ons niet ons doel te bereiken: 'papa en mama worden'....

Druk bezig geweest tav de mogelijkheden van eiceldonatie...ik had via de mail aan Thailand gevraagd wat de kans van slagen volgens hen was als we op deze weg doorgingen...dat bleek 5-10% kans per IVFcyclus de te zijn, ook met draagmoederschap...dat was een flinke klap in mijn gezicht, ookal vreesde ik dat al, maar gaf wel duidelijkheid...dat is dus om meerdere redenen niet meer haalbaar....maar we zijn er naast een hoop teleurstelling en een gat in onze spaarpot wel wat mee opgeschoten, namelijk dat het toch mogelijk is dat het wel degelijk aan onze embryo's ligt, al zagen die er steeds wel goed uit...en de kans dat het dan aan de eicellen ligt schijnt vele malen hoger te zijn dan aan de zaadcellen....dus dan komen we toch bij eiceldonatie uit als we een goede kans willen maken...

Ik heb dagenlang elke mogelijke minuut op internet gezocht...via Thailand kunnen we eiceldonatie doen, waarbij je volledige keuze over de (Zuid-Afrikaanse, caucasische)donoren hebt, inclusief profielen en foto's....maar mijn gyn in Belgie heeft contacten met Valencia en daar las ik wel erg goede dingen over op internet....professioneel, goede slagingskansen en natuurlijk makkelijker bereikbaar dan Thailand, maar volledig anonieme donors...dus de afgelopen dagen ben ik erg bezig geweest met me afragen hoe dit voor onszelf maar ook een eventueel kindje zou zijn...het is niet gezegd dat dit gaat lukken maar als dat zo is dan moet je al belangrijke keuzes gemaakt hebben...hoe zou het voor een kindje zijn als een donor nooit achterhaald kan worden? Geeft dit problemen, of misschien juist wel rust? Mijn mand neigde erg naar Valencia, ik bleef heen en weer switchen...

Gisteren bij onze gyn geweest en het lijkt dan toch Valencia te gaan worden...wat ze vertelde bevestigde de positieve dingen die ik op internet van ervaringsdeskundigen had gelezen...het lijkt ons de beste kansen te bieden...komen daar slechte embryo's uit dan zou het probleem toch bij mijn man kunnen liggen...blijft het daarmee niet lukken of krijg ik weer miskramen, dan is het probleem dus kennelijk echt multifactorieel....misschien beginnen sommigen de draad kwijt te raken van onze stappen, maar ik heb juist het idee dat sinds Thailand we het systematisch afwerken van mogelijkheden echt te pakken hebben...ook dan blijft het nog een kwestie van heel veel geluk, maar alles wat onze kansen kan vergroten grijpen we aan...

Maar we hebben ook nog twee cryo's in de vriezer...mijn bms was verrassend genoeg met slechts een paar dagen progynova gisteren 7 mm...ik had nog een follikel van 13 mm maar die wordt nu de nek omgedraaid met medicatie want in principe worden de cryo's dinsdag teruggeplaatst...als ze de vriezer overleven natuurlijk, daar kunnen we maandag nog slecht nieuws over krijgen....ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet op een wonder hoop met deze twee cryo's...maar ik probeer mezelf ook wat te beschermen door mijn verwachtingen niet te hoog te leggen (voorzover dat kan..) en merk dat ik al naar eiceldonatie aan het toegroeien ben...we zouden in augustus de intake ervoor in Belgie kunnen hebben en als we dan een niet al te groot wensenpakket hebben tav de donors dan zou het snel kunnen gaan schijnt...Je hebt dus wel wat keuze, maar eerlijk gezegd vind ik dingen als gezondheid en leeftijd van de donor belangrijker dan haar- en oogkleur...het wachten op een donor met mijn kenmerken (blond haar en groene ogen) kan lang duren en eigenlijk vind ik dat, los van het feit dat we veel bruin haar en bruine ogen in onze families hebben, niet zo belangrijk...

Dus het plan is weer uitgestippeld, wat me duidelijk goed doet, we hebben nog ijzers in het vuur en zijn niet van plan het op te geven...