De stressschakelaar....
Vandaag de eerste echocontrole, nog steeds voor IVF 2....nadat de poging was afgeblazen omdat ik niet op de suprefact had gereageerd en vervolgens mijn ongi 2,5 week te laat kwam (wat me nog nooit is gebeurd...) was mijn (zelf-)vertrouwen tot een absoluut dieptepunt gedaald... dit kon kennelijk ook nog gebeuren, dat de IVF helemaal niet zou lopen, los van de kans op miskramen...ik heb me de afgelopen periode behoorlijk gespannen gevoeld en heb veel lichamelijke klachten gehad van alle hormoonschommelingen en medicatie...en vrolijk was ik ook niet te noemen, echt een dun lijntje...
Vorige week nog in het weekend contact gehad met mijn gyn via de mail (wat is ze toch geweldig...)omdat ik geen vertrouwen meer had in de suprefact, door eerder falen, maar ook vanwege een flinke neusverkoudheid....zeggen ze eerst je neus leegsnuiten en dan de neusspray pas, moet je eens proberen als alles vol snot zit (sorry voor de beschrijving..)....Ik mocht decapeptyl gaan spuiten, dan wel in totaal twee spuiten per dag in mijn buik, maar wist ik in ieder geval zeker dat alles erin zat...ik had op internet gelezen dat de onderdrukking van de ovulaties kan mislukken en daardoor je IVF....en daar ben ik dus de afgelopen weken flink gestresst over geweest, ben erg bang dat het nu weer om die reden mis gaat lopen...
Daarstraks dus controle...genoeg follikels, de grootste al 17 mm...dus daar steeg mijn angst weer want ik maak zelf vaak al een LHpiek aan vanaf 17 mm...de gyn vindt dat ik me veel te druk maak enik mag niet meer op internet van haar zoeken, moet proberen niet alles te willen controleren...niet stressen kan de kans op een goede zwangerschap vergroten...dat begrijp ik maar al te goed, maar als er ergens een stressschakelaar op me zat had ik m allang omgezet, want ik ben wel de laatste die dit prettig vindt...
Mijn baarmoederslijmvlies was niet dik genoeg, dus ik krijg extra medicatie...mijn man heeft gehoord dat de gyn gezegd zou hebben dat er geen reden voor paniek was, dat het gewoon niet zo goed was als vorige keer en extra medicatie nodig is....ik heb dit serieus volledig gemist kennelijk....ik heb opgevangen dat ze zich zorgen maakte en het zou kunnen komen door de switch naar decapeptyl...dus dat het mijn schuld is denk ik dan....ik vat de dingen duidelijk negatiever op momenteel....ik besef dat ik er momenteel veel negatiefs uitfilter, maar dat betekent nog niet dat het ineens lukt om het ander te doen...ik besef dat het door de hormonen kan komen en ik me binnenkort vast weer postiever voel, want ik ben van nature geen negatief ingesteld persoon...
Vanavond krijg ik een telefoontje of we dinsdag een punctie hebben...ik ben nog steeds doodsbang voor een vroegtijdige ovulatie...maar ookal is het vertrouwen in mijn eigen lijf tot de bodem gezakt, ik blijf vertrouwen hebben in mijn gyn...volgens mij heb ik daar ook alle reden toe....en ergens is nog wel blijven hangen dat ze daarstraks zei dat ze er nog steeds alle vertrouwen in heeft dat het op den duur goedkomt bij ons....maar ik moet wel proberen minder te stressen...dus vanavond naar het theater, morgenochtend lekker sporten en hard zoeken naar die 'stressschakelaar'...
reacties (0)