Ik voel me waardeloos....
Gisteren een redelijk normale dag gehad, aftellende voor mijn vakantie, en ineens uit het niets huilen, huilen huilen....
Het gevoel dat ik mezelf van alles wijs kan maken maar dat we toch kinderloos blijven.....dat elke maand na veel spanning en vreselijke toiletbezoekjes het weer duidelijk zal worden dat het er niet inzit die maand....elke maand opnieuw...en mocht het lukken, dan zal het wel weer misgaan, weer een klap en een weer droom afgenomen....
Ik had overdag wel heel veel buikpijn gehad, menstruatie-achtige pijn...op dag 8 na mijn eitje...vorig maanden dacht ik nog aan een innesteling maar toen kwamen gewoon de duivels...nu ben ik bang dat er wat mis is, dat het tweede deel van mijn cyclus toch stiekem niet functioneert waardoor het steeds in een vroeg stadium misgaat, ik voel me ook totaal niet zwanger nu...buikpijn en somber, dat is geen hoopvolle combi...
En 17 juli nadert, de dag waar ik ergens ons eerste wonder in onze armen had kunnen houden...als het anders gelopen was...twee vriendinnen bevallen tegen die tijd, ik zie er zoooo tegenop!
Mijn moeder zegt maar dat ik het meer moet loslaten, dat ik het zelf tegenhoud zo...dat is weinig helpend, want hoe kan ik het loslaten? Ik kan me gewoon geen leven zonder kinderen voorstellen, die gedachte maakt me radeloos! Ik doe niets anders dan mezelf afleiden met allerlei (leuke) dingen, maar het blijft opvulling....
Gisteravond kon ik alleen maar janken, janken, janken, nu voel ik me vooral mat en somber....en zo'n stemmingsdip betekent vaak niet veel goeds, dat het er ook deze maand weer niet inzit.....komende dagen weer met angst naar het toilet, elke keer je hoop weer kleinerwordend.....ik ben het vertrouwen ff helemaal kwijt...
reacties (0)