Geduld blijft lastig
Daar zijn we weer, op het wachtbankje....eergisteren eindelijk een positieve ovulatietest, gisteren flinke steken en vanochtend mijn temp omhoog, klopt precies met elkaar...Eigenlijk is het best mooi op tijd, mijn eitje op dag 17 dus een cyclus van 29 dagen, dat heb ik wel een stuk langer gehad....maar met een diensttelefoon naast je bed (voor een week lang 24-uursdiensten) kan dat eitje niet snel genoeg komen....afgelopen dagen dapper ons best gedaan en het is aardig goed gelukt moet ik zeggen, maar was toch weer elke keer blij dat mijn lief zijn hoogtepunt niet moest uitstellen omdat die telefoon ging, wat dat betreft hebben we erg veel geluk gehad, genoeg telefoontjes ervoor en na maar nooit tijdens....
En nu weer twee weken wachten, proberen niet op kwaaltjes te letten, wetende dat dat vast weer niet gaat lukken en ik weer (onterecht?) hoop ga krijgen....rationeel is dit niet een geweldig maand om zwanger te raken omdat mijn NOD precies de dag is voor onze Canadareis van 3 weken...stel dat ik mijn derde miskraam zou krijgen, dan ben ik toch echt liever niet op vakantie in the middle of nowhere, zo labiel als de neten, wie weet nog met lichamelijke problemen....maar elke vezel in mijn lijf wil gewoon weer zo graag dat het raak is, dat ik met terugwerkende kracht inmiddels al 2 weken zwanger zou zijn en begin 2012 ons grote geluksmoment wordt!
Er zijn genoeg momenten dat ik er ff niet meer in geloof, waarom zou het een derde keer nu wel goed gaan....maar dan lees ik weer ff de blogs en site van mede bb-ers die na 2 of 3 miskramen hun wondertje kregen of op het punt staan dit te krijgen...en dat geeft moed. Ik moet "gewoon proberen moed te houden en geduld te hebben, het komt wel", klinkt simpel ja....... De afgelopen weken ook weer ongelooflijk veel zwangeren op mijn werk gezien en pasgeboren babies, een dag driemaal achter elkaar naar de kraamafdeling geweest en de kinderwagens werden weer volop mijn spreekkamer ingereden...erg leuk maar het begint nu toch wel ff op te raken. Ik kijk zo uit naar de vakantie van drie weken, samen afgelopen jaar op een rijtje zetten, wat afstand kunnen nemen en een nieuwe start maken, wie weet met een liefdeskindje op vakantie, ik zou daar ook net mijn eitje moeten kunnen krijgen...
Maar zover zijn we nog niet, op dit moment wacht ik maar weer met een rooie kop (ik voel het gewoon als mijn temp omhoog is en buitenstaanders zouden het aan mijn kleur kunnen zien.....) en flinke pijn in mijn zij af voor deze maand en probeer afleiding te zoeken, net als alle eerdere maanden....Ik was ff bang dat er uberhaupt geen eitje ging komen want in tegenstelling tot andere maanden had ik deze maand niet aan een kant pijn richting de ovulatie maar aan beide.... rechts was erger maar ik kan op beide zijen nu niet liggen, is echt niet prettig....dus stiekem hoop ik op een dubbele kans deze maand, je weet het tenslotte nooit......Dan maar in de zenuwen en rustig aan in Canada!
reacties (0)