Wat afstand.....
Lieve meiden. De komende drie weken gaan we proberen in het verre Canada wat afstand te nemen van de afgelopen tijd en alle emoties. Zal niet geheel lukken, ik ben er nog niet helemaal uit, maar ik ben bang dat mijn thermometer en ovulatietesten toch echt mee gaan reizen....
Maar ff samen zijn, lange wandelingen in de natuur maken zonder een zwangere of baby tegen te komen, daar kijken we wel naar uit. En even wat afstand van mijn zwangere vriendinnen, zwangere patienten en het feit dat ik nu in juni met zwangerschapsverlof had kunnen gaan als.....tja, maar dat is nou eenmaal niet zo...
Helaas reizen we samen, 2 dagen geleden kwam het definitieve teken dat het er deze maand ook niet inzit...was er al wel bang voor, had nauwelijks klachten en mijn stemming schoot vanaf vrijdag al weer omlaag met huilbuien, dat is meestal al wel een teken....
Voordeel is dat we nu volop kunnen wandelen en paardrijden, ik een glaasje alcohol kan nemen (wat ik eigenlijk haast nooit doe), en er geen risico is dat ik met een miskraam of andere complicaties kom te zitten, laat staan de continue angst ervoor....En ik natuurlijk in opperbeste, romantische stemming ben, mijn cyclus had haast niet mooier kunnen vallen deze maand....Maar dat is rationeel, ik heb er al wel weer wat traantjes om gelaten, weer de teleurstelling dat het niet gelukt is, waarom toch niet???....
Maar nu de traantjes drogen en op naar een mooie reis, met hopelijk vruchtbare bodem!!
Ik zal naast de letterlijke afstand ook waarschijnlijk minder vaak op bb zijn en minder antwoorden (ik hoop in ieder geval dat wat los te kunnen laten!!) maar ik blijf voor jullie duimen, voor alle aanstaande moeders, wel of niet al zwanger!
Veel liefs, Danika
reacties (0)