T is weer mis....
Alsof de geschiedenis van eind november zich herhaalt....hoop houden dat het bij bruine bloedverlies blijft, dat de kleine zich eens goed aan het vastbijten is.....VK gebeld en te horen gekregen dat we moeten afwachten, is nog te vroeg voor een echo, zien ze niets op....
Maar inmiddels hevig buikkrampen sinds vanochtend en steeds meer helder rood bloedverlies...daarstraks bij de huisarts geweest ook ivm mijn blaasontsteking (tja, die is dus over....) en die constateerde dat mn baarmoedermond al een stuk openstond en dat ze verwachtte dat het nu door gaat zetten....en net een grote hoeveelheid bloedstolsels tegen gekomen.....game over dus.....geen sprookje voor ons in oktober 2011...
De huisarts probeerde me nog moed in te praten, heeft zelf eerst 4 miskramen gehad voordat ze op haar 38e een gezonde dochter kreeg, "het kindje is vast niet goed geweest", "een gehandicapt kind is ook en dagelijks zware belasting" (dat zei ze echt...) en verder was ze erg lief en begreep hoe ontzettend ellendig ik me nu voel......dat het weer voelt als falen van mijn lichaam, hoe onterecht dat misschien ook mag zijn....zwanger kan ik dus wel worden,maar blijven.....tja, dat kennelijk niet....
Ik voel me ook nog zo zwanger, nog veel meer dan vorige keer, terwijl het niet langer is dan vorige keer....de huisarts opperde nog de minimale kans dat het een tweeling is en er eentje niet goed is...tja, dat is wel een heeeel erg kleine kans en mezelf onterecht blijmaken heeft me voorlopig niet meer opgeleverd dan veel verdriet....
Deze week kan men me ff afschrijven...en dan toch maar weer proberen te kijken naar de vrouwen die na meerdere miskramen toch echt gezonde kinderen kregen en niet naar dat kleine percentage bij wie het echt mis is...maar voorlopig voelt het alsof ik nog lang zover niet ben....
reacties (0)