Vanochtend nog helemaal in jubelstemming, had nog een nieuw zwangerschapstestje gemaakt en versierd en vanavond aan mijn moeder gegeven, natuurlijk een knalpositieve test met dikke roze testlijn....het fantaseren over een oktoberbeebje was al begonnen, we waren al aan het brainstormen over namen en ik had me vanochtend al aangemeld voor "berichtje uit je buik". Heb de hele dag lopen eten, anders word ik flauw en misselijk, en voelde me erg zwanger....
Misschien dom om er zo mee van door te gaan als je weet hoe mis het kan lopen....maar dit voelde toch zo anders dan de vorige keer...tot ik vanavond bij mijn moeder een wcpapiertje met bruine afscheiding in mijn handen hield....alsof ik een enorme klap frontaal van voren kreeg....wat wist ik dit ineens weer goed, zo was het de vorige maal ook begonnen....mijn moeder riep al naar boven of het goedging, voelde kennelijk dat er iets mis was.....
Volgens mij is het nu een kans van 50% dat het misgaat.....dat is leuk volgens de statistieken maar dit heb ik natuurlijk al eens eerder meegemaakt....."als het maar geen helder rood bloedverlies wordt"...."als ik maar geen heftige krampen krijg".....om vervolgens elke angst weer werkelijk te zien worden en te weten dat je toch echt niet verder kunt hopen....
Ik twijfel nog erg wat ik zal doen tav mijn werk morgen, vorige keer zat ik midden in een dienst en moest ik 3 afwezige collega's opvangen...ben dus doorgegaan tot mijn vakantie die ik toevallig had om vervolgens hierin al mijn ziekenhuisbezoeken te plannen en behoorlijk in te storten....mijn man meldde me net dat als ik me morgen niet ziekmeld hij het wel voor me gaat doen.....heb net veel nieuwe patienten staan en een dienst....maar ook enkele zwangere dames en hoe ik dat nu in godsnaam moet gaan verdragen....
Net kon ik echt alleen maar janken, voel me volslagen gebroken als het tot me doordringt....waarschijnlijk toch niet het kindje wat zo binnen handbereik leek te liggen...heb het idee dat ik helemaal gek word als ik het door laat dringen.....
reacties (0)