Wachtweek 2
Lieve BB-vriendinnetjes,
Excuses dat ik jullie weer lastig val met nog een blog, maar ik merk dat ik het prettig vind om van me af te schrijven. Het geeft even afleiding en op dat moment mag ik er even mee bezig zijn, en daarna weer door aan het werk.
Wat een verschil: hoe relaxed was ik in week 1 en wat ben ik gespannen in deze tweede week waar vast geen eind aan lijkt te komen. Nog nooit ben ik zo vaak naar het toilet gelopen om te kijken of ik duivels zie. Vermoeiend hoor. Het begint nu gewoon echt heel spannend te worden en zeker na het nieuws over de cryo's is het extra spannend of ons kleine embryootje blijft zitten.
Gisteravond was ik voor het eerst echt in paniek. Ik was alleen thuis, vond het fijn om nog wat te werken en daarna op de bank TV te kijken. Mijn man ervan overtuigd dat ie lekker naar een vriend kon, dat gaf hem ook wat afleiding. Daar lag ik dan, met mijn lieve hondje Charlie. Hij merkt dat er wat is, komt steeds meer knuffelen alsof hij wil zeggen 'ik ben er, het komt wel goed.' Zo lief.
Maar terwijl ik aan het werk was, het was al best laat, begon ik last te krijgen. Onderrug, straling in m'n liezen en een rommelende onderbuik, met krampjes. Dit is het einde, ik word ongesteld! Ik heb zo hard gehuild, in blinde paniek... Gelukkig heb ik Jules1986, die me al snel rustig wist te krijgen via sms. Dank je meissie. Ook heb ik mijn beste vriendin die in Zuid-Frankrijk woont gebeld. Ze is zwanger van een tweeling via IVF en kent het hele proces. Ik ben op haar advies naar bed gegaan en al snel viel ik in slaap. Vanochtend - godzijdank - nog geen bloed te zien.
Mijn werkgever is erg flexibel. Deze week mag ik thuis werken, dat geeft me meer rust. We starten binnenkort met een heel grote campagne en ik moet twee bladen opleveren op korte termijn. Ik probeer me nu zo goed en zo kwaad als het gaat te concentreren op het werk. Vaak lukt dat, soms wat minder. Maar ik ben blij dat ik hier ben.
Vanochtend - voorlopig - de laatste acupunctuursessie gehad, dat maakt me echt rustig. Ik geloof heilig in de werking van Chinese geneeswijzen, en het geeft me kracht.
Ik weet nog niet of ik voor de officiële testdag in het ziekenhuis ga testen. Officieel gezien is donderdag de Ovitrelle uit mijn lichaam. Misschien - als het ons gegund is om zondag nog niet ongesteld te zijn - dat ik tegen het eind van het weekend een test waag, als we het durven.
Ik kan niet in woorden uitdrukken wat een heftige, emotionele en spannende periode dit is. Ik hoop dat jullie allemaal op natuurlijke wijze zwanger worden en dit nooit mee hoeven te maken. En toch weet ik, dat als we straks een kleintje hebben (want daar geloof ik in), ik alles vergeten ben.
Liefs,
Claudia
reacties (0)