Donderdag intake ICSI

Ha lieve meiden,

Weer een kleine update van mij na een gezellig maar zwaar carnavalsweekend! We wilden even los zijn van alles en onbezorgd plezier maken, dus dat hebben we dan ook maar gedaan.

Na het verdrietige nieuws van twee weken geleden, hebben we het een aantal dagen erg moeilijk gehad. En voornamelijk Jan had het er heel erg zwaar mee. Hij bleef maar zijn excuses aanbieden en hij vindt het verschrikkelijk dat hij me geen kleintje kan geven. Maar ik wil niet dat hij dat zo ziet, want we hebben nog altijd een kans met ICSI, en dan geeft hij me alsnog een kleintje. Het is zo moeilijk om hem te zien worstelen met zijn gevoelens. Soms lees je dat het mensen uit elkaar drijft, maar bij ons is het andersom. Het maakt ons nog sterker, de liefde groeit met de dag. Ik zeg straks in juni met nóg meer overtuiging JA tegen hem, en dan ben ik zijn toegewijde vrouw, wat er ook gebeurt... Gelukkig gaat het sinds vorige week een stuk beter, we zijn sterk en gaan ervoor knokken.

Na ons gesprek met de gynaecoloog, vroeg de arts de behandeling voor ons aan. Woensdag ontvingen we thuis de envelop met instructies. Ik heb direct gebeld naar mijn mama, ze werkt namelijk in het ziekenhuis. Dankzij haar kunnen we a.s. donderdag al terecht voor ons intakegesprek met één van de specialisten. Dan krijgen we alles te horen. Ik wil nu ook gewoon weten waar we aan toe zijn, of we al direct starten met een behandeling of niet. Het is natuurlijk 'lastig', omdat we 29 juni trouwen. We willen in mei en juni sowieso niet starten, omdat ik dan hormonen moet spuiten tijdens de bruiloft of honeymoon. Dus alles wat voor mei kan, gaan we aan. Iedere kans die we krijgen grijpen we dan. Lukt het niet voor mei, dan moeten we het helaas uitstellen tot na onze huwelijksreis. We komen 22 juli terug, dus dat duurt nog even.

Ik verwacht dat ik na het intake moet wachten op mijn menstruatie, en dat je dan begint met hormonen. Meiden die ook ICSI hebben gehad, klopt dat? Of moet ik nog op meerdere dingen wachten? Onze arts verzekerde me dat ik geen onderzoeken meer hoefde te ondergaan en dat we straks 'gewoon' kunnen beginnen. Toch is het een heftig traject, dat beseffen we ons maar al te goed.

Het gekke is, is dat je meegaat in het proces. Ik had niet verwacht dat ik zo sterk zou zijn. Maar toch grijp je je vast aan ieder sprankje hoop, op de hoop dat ook wij ooit een kindje mogen krijgen. De gedachte dat ik nooit met een zwangere buik rond zal lopen is killing, daar wil ik niet aan denken. Maar we krijgen drie pogingen vergoed, daarom gaan we daar voor de volle 200% voor.

En voor nu: genieten van alle voorbereidingen van onze grote dag (die steeds dichterbij komt) en maar kijken wat er allemaal op ons af gaat komen.

Veel liefs voor jullie.

Claudia