Lieve meiden,
Gisteren stond het intakegesprek voor ICSI gepland in het Elisabeth ziekenhuis in Tilburg. Ik wist niet zo goed wat ik hiervan moest verwachten, ging ervan uit dat we gewoon wat informatie kregen en dan weer een aantal weken moesten wachten. Eergisteren werd ik ongesteld, en ik had vaker al gelezen dat je moet wachten tot dag 1 van je cyclus, dus ik rekende erop dat we een volle maand op de wachtbank plaats zouden moeten nemen.
Niets was minder waar. We werden binnengeroepen in de kamer van de gynaecoloog en ze herhaalde de uitslagen. Ze wilde dat we wisten dat het moeizaam kon worden. Als de bevruchting eenmaal heeft plaatsgevonden, hebben we evenveel kans als andere paren. Het moeilijke bij ons is de geringe hoeveelheid bewegende zaadjes van mijn mannetje. Weer een klap. Maar goed dat ze realistisch is, ik wil weten waar we staan. Toch zei ze dat ze met de vorige uitslagen gewoon een behandeling uit kon voeren, dus daar houd ik me dan ook aan vast. Ik ben pas 26, het was een voordeel dat ik 'mager' ben (zo noemde ze het), en dat ik verder in goede conditie ben. Toen vroeg ze dus op welke dag van de cyclus ik zat. Ik benoemde dat ik de dag ervoor ongesteld was geworden. 'Mooi!', zegt ze. 'Dan beginnen we gelijk vandaag. Ik ga alle recepten invullen, die mag je zometeen al ophalen'. Jeetje, hier hadden we niet op gerekend.
Het schema
Omdat ik nu ongesteld ben, wilde ze meteen een onderzoek bij me doen, ze wilde de lengte van mijn baarmoederhals meten, dat is belangrijk voor de terugplaatsing straks. Dat was allemaal prima, maar wat deed dat zeer, ze duwde er wat in, dat veroorzaakte ontzettende kramp ineens. Maar goed, tanden op elkaar en sterk zijn. Dat lukte goed. Daarna volgde het schema:
En dan allemaal binnen een maand. Maar we gaan ervoor, gisteren de eerste pil op. Het is niet eerlijk, soms hoopte ik gewoon dat het ons ook gewoon gegund was. Maar het is niet anders. We gaan ervoor.
Liefs,
Claudia
reacties (0)