Lieve meisjes van het goede leven,
Het wordt weer tijd voor een blog van mijn kant, het is immers weer een aantal dagen geleden dat ik jullie heb geschreven. Ik vind het ontzettend lief dat velen van jullie zo goed op de hoogte zijn en echt met mij en met ieder ander meeleven. Deze wens delen we met z’n allen en we begrijpen elkaar wanneer het even wat minder gaat. Hier op mijn werk kan ik het er natuurlijk met niemand over hebben, terwijl ik toch steeds naar het toilet ren om te kijken of ik toch al ongesteld ben geworden.
Mijn hersenspinsels blijven maar toenemen en als ik gewoon wat leuks aan het doen ben, dan neemt dat weer af. Maar in de trein, wanneer ik tijd heb om na te denken, dan begint het. Hieronder zal ik even voor jullie uiteenzetten welke mogelijkheden de revue hebben gepasseerd, wellicht begrijpen jullie mijn frustratie dan:
Jullie begrijpen dat al dit soort dingen door mijn hoofd spoken. Nu ga ik uit van een cyclus van 44 dagen, niks aan de hand, maar dan wil ik de duivels zien!
Gelukkig heb ik dit weekend veel leuke dingen gepland staan, de weekenden zorgen echt voor afleiding. Volgende week mijn lieve vriendje jarig, voorbereidingen voor het feest en zijn afstuderen. Dus de tijd zal waarschijnlijk voorbij vliegen, maar morgen is toch wel een beetje het moment van de waarheid.
Ik heb gister de kaarsjes aangestoken voor jullie allemaal, ik hoop dat we snel een kleintje mogen verwachten en dat we nog gelukkiger worden dan dat we nu al zijn. Dat wil ik als laatste nog even kwijt, ik ben ontzettend gelukkig met alles wat ik heb en wat ik al mee heb mogen maken. Ik ben gezegend met een ontzettend lieve vriend, die me overal in steunt en die het leven nog leuker maakt. Hij is echt mijn ware…
Veel liefs,
Claudia
reacties (0)