... Best zwaar

Een tweeling is geweldig, het is lief, het is mooi, het is bijzonder, het is leuk, het is uniek, het is…

Na drie maanden vol slaapgebrek, geen tijd voor mezelf en vooral het gevoel dat ik alle drie mijn kindjes te kort doe omdat er maar één van mij is stel ik vast dat het “geniet er van”, zoals mij zo vaak door anderen wordt aangeraden, overschaduwd wordt door het permanent mega druk zijn.
Natuurlijk is het gelukkig ook wel genieten, maar daar staat tegenover dat daar veel te weinig tijd voor is.
En dat is niet erg, maar het is wel zoals het is.

Hoe het in de dagelijkse praktijk is om een tweeling (en een peuter van twee) in huis te hebben is moeilijk uit te leggen. Andere mensen lijken zich in een gesprek graag liever te richten op hoe bijzonder en leuk het is en dat het echt allemaal een stuk makkelijker wordt.
Tegen mensen die je niet zo goed kent glimlach je en bevestig je dit braaf. Want het is zo lastig om eerlijk toe te geven dat iets waar je zo dankbaar voor bent, wat zo verschrikkelijk mooi is ook een keerzijde heeft die mij op dit moment best opbreekt.
Van mij lijkt verwacht te worden om, net als iedere andere kersverse moeder, de roze wolk in stand te houden en vooral te bevestigen dat het allemaal heel bijzonder en leuk is.
Het is ook echt bijzonder en leuk en het wordt allemaal makkelijker… Maar dat is niet de situatie van het hier en nu.
Het “het wordt echt makkelijker” zorgt er niet voor dat ik ’s nachts wat meer dan 4 uurtjes slaap krijg tussen alle voedingen door. Het zorgt er ook niet voor dat de permanente chaos in mijn huis opeens opgelost is. Het zorgt niet voor mijn drie tegelijkertijd zieke kindjes. Het zorgt ook niet voor de was of voor het eten…
De enige mensen die echt begrijpen hoe het is zijn andere ouders die zelf ook een tweeling hebben.
Die knikken je ineens begripvol toe in de rij van de supermarkt, knopen zomaar opeens een gesprekje aan op straat, vertellen verhalen en erkennen de situatie zoals hij is.
Want het is lief, het is mooi, het is bijzonder, het is leuk, het is uniek, het is… vooral best zwaar! 

526 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • Gwynyth

    Ik zeg gewoon dat het nog meevalt. Omdat het moet meevallen. Omdat wanneer ik zeg dat het niet meevalt, ik misschien geloof dat het niet meevalt en ik het misschien niet meer aankan. Dus zeg ik dat het meevalt. En dat het later makkelijker wordt. Ook hier word ik vaak aangesproken door mensen die me zeggen dat zij deel zijn van een tweeling, of van mensen die een tweeling gehad hebben. Best leuk :)

  • fireangel

    Geloof je helemaal. Hoe krom het nu ook klinkt ik ben blij dat er van de twee teruggeplaaste embryo's maar 1 is blijven zitten. Onze dochter van 2 en ons mannetje bezorgen mij al zoveel werk, stress, irritaties en heeel weinig slaap (ons manneke heeft ook weer reflux). Dat ik nu toch heel dankbaar ben met nog 'maar' 1 kindje erbij!

  • roan

    Ik zeg AMEN!! Mijn grootste ergenis zijn mijn schoonouders die wel begrip hebben voor hun dochter die net 1 kind hebben gekregen maar dat wij het druk hebben met een tweeling een peuter en te tieners in huis, oja en 2 honden en dat wij soms even de boel niet op orde hebben tja dat is dan moeilijk te begrijpen...ggrrrr

  • hengeltje

    En dat mag best gezegd worden!! Hou vol en misschien kan iemand jullie ontlasten. Das ook geen schande! ! Knuffel

  • jezi

    ja het is ook zwaar maar je doet het zo goed! jullie doen het allebei heel goed!! maar ik vind dat je meer tijd voor jezelf moet nemen ga eenslekker een avondje uit dat huis! en doe iets wat jij echt heel erg leuk vindt! ik denk dat je er dan eens goed tegenaan kunt

  • mamaFINN

    Even een opsteker. Die monsters van mij sliepen ook totaal niet door, maar vannacht... laatste voeding om 12 en de volgende pas om 6 voor de een en de ander ben ik nu (half 7) aan het voeden. Misschien geeft dat een beetje hoop?

  • wurmpje82

    Petje af voor je! Ik vind het al zwaar met 1 baby... heel knap! En dat het zwaar is, kan ik me proberen voor te stellen... Wat zal jij het druk hebben!

  • Ericatwins

    wat kan ik hierop zeggen, het is idd zwaar, een tweeling, hier zijn ze nu 4 maanden, ben al blij dat ze de nachten goed doorslapen, maar overdag als ze huilen, eerst begint de een, 10 minuten later de ander, soms komen ze samen, wie ga ik als eerste troosten, toch vind ik je een topmoeder, knuf

  • surroKIWIbaby

    oh dat 'geniet ervan' vind ik zo zwaar overtrokken, dat wens ik echt nooit iemand toe! Ja als ze een avondje uitgaan, een feestje hebben Want een kersverse moeder van 1 is ook aan het puzzelen, wennen, doet haar best, loopt rond als een zombie en dat heb jij x2... Petje af meis! Hopelijk komt binnenkort de dag waarop je denkt, terugkijkend: 'Ik kan me bijna niet meer voorstellen dat ik er toen een beetje doorheen zat, het gaat zoveel beter nu!' En voor nu: voeding tot voeding, dag voor dag en in survival-mode. Want ja, het wordt vast makkelijker en beter, maar wanneer he? Dikke knuf!

  • juudje79

    Pfoeh, ik lees je blog vol medeleven. Ik vind eentje al behoorlijk pittig. Maar volgens mij is een tweeling geen 1+1=2, maar eerder 1+1=4, want je hebt zó veel minder tijd om bij te komen dat het er dubbel in hakt. Voor nu geef ik je een dikke en wil ik nog wel zeggen dat je echt wel heel trots op jezelf mag zijn!

  • danika

    Ik heb net met een grijns je blog aan mijn man voorgelezen. Niet voorbijgaand aan hoe pittig je het nu hebt, zo is de grijns niet bedoeld, maar het was een en al herkenning ....ze zijn inderdaad lief, mooi, bijzonder en ik kan me geen leven meer zonder hen wensen of voorstellen, echt een lot uit de mooiste loterij.... maar pittig is het zeker, nog steeds wel maar de eerste periode overtrof alles.... ik dacht als mensen zeiden dat het pittig was dat dat onzin was, want waarom zou het zwaarder zijn dan twee kinderen na elkaar? En toch is dat zo, dat realiseer ik me nu soms vooral als ik er met eentje op pad ben en ineens zoveel meer tijd voor mijn kind en mezelf heb... en dan heb ik niet nog eens een peuter rondstappen....het klopt dat het ook genieten is en zeker minder zwaar wordt, maar ik heb met je te doen, die nachten van vier uur nu hakken er flink in

  • wypadki

    Meid, ik weet perfect wat je bedoelt. Hoe graag ik ze ook zie, het is verschrikkelijk zwaar! Ik tel de dagen af dat ze wat steviger zijn en de huiluurtjes over zijn... we zijn echt OP. We draaien op automatische piloot en ik voel mij ook vaak schuldig to de grote broer omdat hij ook veel moet inboeten op aandacht... Veel succes en bedankt voor je blog, hoe ironisch het ook is, het doet deugt te weten dat we niet de enigen zijn.

  • jady77

    Ik heb ook geen tweeling...en eerlijk gezegd zou ik me geen raad weten... Tuurlijk doe je wat je moet doen en ga je door, maar ik begrijp (tenminste dat denk ik) dat het loeizwaar is en je eigenlijk nergens aan toe komt...ook niet aan je zelf. Sterkte meid

  • mamaFINN

    Wat ben ik blij om dit te lezen! Want ik zit er totaal doorheen. Het niet slapen, het constante gehuil, de totale chaos... het breekt me op. Ondertussen kan ik de mensen die met hun hoofd in mijn kinderwagen hangen en kirren 'o wat schattig' wel slaan. Natuurlijk zijn er de geniet momentjes, maar het is bij mij thuis vooral overleven op dit moment. Hou vol meid, die slaap gaat echt ooit weer komen.