Echte liefde

Het valt voor partners niet mee: een hoog zwangere vrouw in huis. Laat staan een vrouw die hoog zwanger is van een tweeling.
De vrouw die nu stationair op de bank of in bed geparkeerd zit lijkt weinig meer op de vrouw die ze getrouwd is.
Natuurlijk is het allemaal voor het goede doel maar het formaat kamerolifantje breekt niet alleen mij op. Voor Lieve is het ook zwaar. Zij heeft naast de zorgen over mij, mijn gezondheid en de jongens ook nog eens de zorg over alles wat ik niet of nauwelijks meer kan. Naast een fulltime baan komt nu ook de zorg voor het huishouden, Camille en mij bij.

Gelukkig kunnen we de dagen af gaan tellen. De uiterlijke datum voor de keizersnede staat. Eén ding is zeker, week 39 gaan we niet halen.
Misschien is dat maar goed ook.

Lieve moppert niet. Ze doet alles wat ze maar voor me kan doen en reageert op alles net zo rustig en lief.
Eindeloos worden de kopjes thee en ontbijtjes op bed aangerukt. Ze telt dagelijks geduldig tot tien als ik weer eens snibbig reageer. Elke middag wordt ik liefdevol maar toch dwingend in mijn bed gelegd voor een slaapje.

Gisteren bereikte deze liefdevolle zorg het toppunt.
Van alle klachten die je tijdens je zwangerschap kan hebben vind ik aambeien toch wel het ergste! Bekkeninstabiliteit doet zeer, benauwd zijn is heel onprettig, vermoeidheid breekt je op…
Aambeien vind ik ronduit gênant! Het is niet eerlijk! Ik heb al zo veel, aambeien hoefden daar echt niet bij, maar ik heb ze.
Dus naar de Etos voor een gepast product en dan zul je zien, dat wat je nodig hebt staat achter de kassière.
Waarom? Waarschijnlijk gewoon uit pesterigheid!
Zo kan je tenminste niet discreet zo’n doosje uit het rekje trekken en op de balie leggen, beantwoorden dat je echt geen advies nodig hebt over dit zelfzorgmedicijn en het doosje met verassende vingervlugheid in je tas proppen.
Nee, zo mag het niet zijn, de Etos wil graag dat je met een rij van 10 man achter je om aambeienzalf komt vragen, waarna zij jou, voor iedereen goed verstaanbaar, kunnen vragen of je Tentral, Hemoclin, de Sperti of het homeopathische merk wilt. Als je vervolgens een merk gemompeld hebt draagt zo’n sadistische kassière nog een laatste steentje aan je ellende bij door je te vragen of je de grote of de kleine tube wilt.
Misschien dat je op hele slechte dagen nog gevraagd wordt of je de zalf met of zonder inbrengcanule wilt hebben.

Ik sta daar te dralen bij de kassa en had net besloten dat ik thuis wel zou kijken of ik de benodigdheden niet online kon bestellen toen Lieve me redde.
‘Ga maar even wat anders doen.’
Wat houd ik van deze vrouw!
Dus terwijl ik als een dikke (letterlijk) lafaard tussen de nagellakjes sta te rommelen staat Lieve bij de kassa om aambeienzalf te kopen voor haar zeer zwangere vrouw en beantwoord Lieve geduldig alle vragen die de kassière, waarvoor het verkopen van aambeienzalf aan gegeneerde klanten zijn enige vorm van werkvreugde is, door de winkel brult.

’s Nachts in bed geeft ze me een knuffel en zegt ‘Ik vind je nog steeds leuk’
‘Echt?’ vraag ik haar.
‘Ja écht en ook al had ik in een conferentiezaal vol mensen met een microfoon om aambeienzalf moeten vragen, dan had ik dat gedaan.’
Ik denk dat dit echte liefde is.