Observatorium
Gisteren heb ik even aan de CTG in het ziekenhuis gelegen. Ik voelde me al een paar dagen niet zo heel goed. Heel erg moe, beetje chagrijnig, erg snel emotioneel, pijn in mijn armen, benen en rug. Ik begon me toch steeds een beetje meer zorgen te maken over die hoge bloeddruk van afgelopen dinsdag.
Lieve maakte zich er ook zorgen over en vroeg steeds hoe ik me voelde en of we niet even die bloeddruk weer na moesten laten kijken. Ik heb dat een paar dagen afgehouden en haar allerlei redenen gegeven waarom dat niet nodig is, ondertussen was ik ook wel een beetje bezorgd.
Toen ik er gisteren hoofdpijn, misselijkheid en tintelende vingers bij kreeg was Lieve het zat en heeft de poli gynaecologie gebeld. Ik wilde nog steeds niet naar het ziekenhuis om mijn bloeddruk na te laten kijken. Ik was veel te bang dat er helemaal niets aan de hand zou zijn en dat ze me een aansteller zouden vinden. De kans dat er niets aan de hand zou zijn en dat het gewoon aan de warmte, hormonen en het feit dat ik 33 weken zwanger ben is vele malen groter dan dat er wel iets zou zijn.
Ik wilde geen aansteller zijn. Ik haal me gewoon te veel gekke dingen in mijn hoofd!
De gynaecoloog vond langs komen was geen probleem, maar het hele 'all inn' pakket werd uit de kast getrokken.
De gynaecoloog vond langs komen was geen probleem, maar het hele 'all inn' pakket werd uit de kast getrokken.
Moest meteen komen om bloed te prikken en urine in te leveren. Daarna naar het observatorium en aan de CTG.
Hoe het met me ging, vroeg zo'n struise, 'no nonsense' verpleegkundige. Echt heel gek, was even helemaal overstuur. Heb daar liggen huilen! Niets voor mij! Ik heb mijn emoties meestal heel erg goed in de hand.
'Je gaat nu niet huilen hoor! Je zou de eerste zijn vandaag! Hé, doet ze het toch! Geeft helemaal niets meid, dat moet er kennelijk even uit en dat is alleen maar goed, ook voor je bloeddruk. Maar ik ga natuurlijk nu even helemaal niets meten, dat heeft nu even helemaal geen zin. Dus ik sluit je nu even aan op de CTG en dan doen we de andere controles zo wel. Willen jullie iets drinken?'
Waar al die emoties opeens vandaan komen? Die verpleegkundige had gelijk het moest er kennelijk allemaal even uit! Moe, zorgen, schrik dat ik naar het observatorium moest, niet lekker en heel erg veel hormonen, alles kwam even bij elkaar.
Hoe het met me ging, vroeg zo'n struise, 'no nonsense' verpleegkundige. Echt heel gek, was even helemaal overstuur. Heb daar liggen huilen! Niets voor mij! Ik heb mijn emoties meestal heel erg goed in de hand.
'Je gaat nu niet huilen hoor! Je zou de eerste zijn vandaag! Hé, doet ze het toch! Geeft helemaal niets meid, dat moet er kennelijk even uit en dat is alleen maar goed, ook voor je bloeddruk. Maar ik ga natuurlijk nu even helemaal niets meten, dat heeft nu even helemaal geen zin. Dus ik sluit je nu even aan op de CTG en dan doen we de andere controles zo wel. Willen jullie iets drinken?'
Waar al die emoties opeens vandaan komen? Die verpleegkundige had gelijk het moest er kennelijk allemaal even uit! Moe, zorgen, schrik dat ik naar het observatorium moest, niet lekker en heel erg veel hormonen, alles kwam even bij elkaar.
Jaar IVF/ICSI, bloedingen en zorgen over de gezondheid van ons kindje aan het begin van de zwangerschap, Down kans, high risk zwangerschap... Ik heb er kennelijk allemaal een beetje mee rond gelopen en mijn gevoelens weinig de ruimte gegeven.
Nu alles goed gaat en ik kan het rustig aan doen komt dat een beetje naar boven. Het kamertje is klaar. Het huis is bijna helemaal op orde. Met mij en het kindje gaat het heel erg goed. Als ze nu zou komen is de kans dat alles goed komt met haar heel erg groot.
Ik was even helemaal van mijn padje!
Gelukkig waren de arts en de verpleegkundige heel lief, maar ik voel me wel een beetje een labiele muts!
Bloed en urine waren helemaal in orde. Gelukkig geen zwangerschapsvergiftiging. Mijn bloeddruk was ook een stuk lager dan vorige week dinsdag. Onze dochter deed het ook prima en was lekker druk aan het schoppen.
Wij gingen helemaal gerustgesteld naar huis. Toch wel fijn als alles even goed nagekeken wordt en er even rustig de tijd voor je genomen wordt.
Een uurtje later waren wij weer thuis. Ik ben lekker mijn bed in gedoken met een paracetamol tegen de hoofdpijn en heb vannacht goed geslapen.
Hebben we dat ook weer een keer meegemaakt.
Gelukkig waren de arts en de verpleegkundige heel lief, maar ik voel me wel een beetje een labiele muts!
Bloed en urine waren helemaal in orde. Gelukkig geen zwangerschapsvergiftiging. Mijn bloeddruk was ook een stuk lager dan vorige week dinsdag. Onze dochter deed het ook prima en was lekker druk aan het schoppen.
Wij gingen helemaal gerustgesteld naar huis. Toch wel fijn als alles even goed nagekeken wordt en er even rustig de tijd voor je genomen wordt.
Een uurtje later waren wij weer thuis. Ik ben lekker mijn bed in gedoken met een paracetamol tegen de hoofdpijn en heb vannacht goed geslapen.
Hebben we dat ook weer een keer meegemaakt.
reacties (0)