Mooie echo!

Gisterenmiddag hadden we in de kliniek een afspraak voor een echo. Dit had eigenlijk de eerste echo moeten zijn, maar door de bloeding van vorig week maandag was dit nu de tweede.

We vonden het allebei heel spannend. Na de tweede bloeding had ik wel het gevoel dat het goed zat, maar soms gingen er hele akelige dingen door ons hoofd. Na mate de dag van de echo dichter bij kwam werd ik steeds onzekerder.

Toch een beetje nerveus twee uur in de auto naar Brabant. Daar liep het spreekuur weer aardig uit. Dus een half uur langer in nerveus in de wachtkamer. Uiteindelijk naar binnen geroepen. Meteen gekeken en gelukkig al snel... Alles helemaal goed! Een prachtig kloppend hartje. Een vruchtje dat wel vijf keer zo groot was als het 'vlekje' van vorige week dinsdag. Zover het nu te zien was leek alles dik in orde.
Wat mooi en bijzonder valentijnscadeau!

Dit was voor nu (hopelijk) het laatste bezoekje aan de kliniek. We mogen nu onder controle bij ons eigen ziekenhuis. Omdat ik spina bifida heb en deels in een rolstoel zit kom ik onder controle bij de obstetrist. We hebben in mei 2010 al kennis gemaakt de obstetrist hier in het ziekenhuis en ik vond het wel een prettige man.

'Dokter is het voor mij gevaarlijker om zwanger te worden?' Vroeg ik.
'Zwanger worden is altijd gevaarlijk. Je overlevingskansen zijn groter als je als soldaat in het Amerikaanse leger en uitgezonden worden naar Irak dan als je als vrouw zwanger wordt en een kind krijgt.'
Kijk dat is helder en hier kan ik wat mee! Lekker nuchter. Ik houd er wel van.

Maar goed, een zwangerschap heeft in mijn geval meer risico's dus ik wordt extra in de gaten gehouden.
Nu het hele ge-IVF niet zo makkelijk ging en de zwangerschap tot nu toe ook niet helemaal stress vrij verloopt ben ik wel heel blij met de extra controles hier in het ziekenhuis.

We hebben volgende week vrijdag de eerste afspraak.