Dinsdagmiddag waren we nog gerustgesteld. 'Mevrouw, alles in orde, het ziet er prima uit.'
Gisterenavond kreeg ik weer een bloeding. Heftiger dan die van maandag. Het golfde zo mijn inlegkruisje in en deze hield de hoeveelheid bloed niet tegen. Op het toilet liep het er letterlijk uit.
Toch leek het op de bloeding van maandag, deze was alleen heftiger. Ik had weer geen buikpijn of kramp.
De schrik zit er hier wel weer in. Dinsdag gingen we nog vol vertrouwen naar huis. Lieve had gisteren zelfs een boekje van Claudia de Breij voor mij gekocht.
We proberen er nuchter onder te blijven. Van alles vertellen we elkaar om maar niet in paniek door het huis te rennen.
- Geen kramp, geen pijn, dat is goed.
- Zo lang het helder bloed is kan het volgens de gynaecoloog geen kwaad.
- Alle zwangerschapskwaaltjes zijn nog aanwezig.
- We kunnen er wel heel gespannen en nerveus over doen, maar het veranderd de uiteindelijke uitkomst niet.
- De dokter zei nog; 'Een goede zwangerschap krijg je er met geen stok uit, een slechte zwangerschap houd je er met geen mogelijkheid in.
- Dit is precies hetzelfde als maandag (alleen erger) dinsdag was alles nog goed. Waarom zou het dan opeens nu wel foute boel zijn?
- Met het terugplaatsen bloede ik ook, kennelijk bloed ik heel makkelijk.
- Enz. enz. enz.
Toch kan je jezelf wel van alles vertellen. De gedachte dat het wel eens fout kan zijn blijft door mijn hoofd spelen. Niet alleen door mijn hoofd, maar ook door het hoofd van Lieve.
Ze maakt zich zorgen, zorgen om mij, zorgen over het kindje. Zij draagt dubbele zorgen op dit moment.
'Alles goed?' Vraagt ze steeds. Ja zeg ik dan. Maar eigenlijk is het 'NEE!'. Nee, niet alles goed. Ik maak me zorgen en ik ben bang. Ik ben bang voor het verdriet wat misschien gaat komen. Ik ben bang voor wat mijn lijf doet en gaat doen. Ik ben bang voor alles wat komen gaat.
Ik weet wel dat we er samen wel uit komen en ik weet ook dat we hierna weer verder gaan. Maar toch...
Natuurlijk is niet gezegd dat het nu niet goed is. Maandag was alles nog goed.
Door alle ervaringen van het afgelopen jaar ga je niet meteen uit van het positieve. Het hele proces naar een kindje gaat tot nu toe zo moeizaam. We hebben niet veel geluk gehad. (Lieve meiden die nog niet zwanger zijn, ik weet dat het het feit dat ik nu zwanger ben wel van geluk getuigd) We worden er een beetje moedeloos van. Ik probeer mezelf voor te houden dat dit het allemaal waard is. Toch zou ik zo graag willen dat het vanaf dit punt allemaal (letterlijk) vlekkeloos verliep.
reacties (0)