Mijn kind (3) weet hoe discriminatie voelt

'Ik wil jou geen handje geven want jij bent buitenlands.'


Dat zei ze. Het meisje van een jaar of 6. Ze kwam gisteren samen met haar vader mijn dochter en mijn vrouw tegen. En ze zei dit echt. Haar vader vond het blijkbaar heel normaal, want die zei niks. Ook dit is blijkbaar China.



Mijn gebalde ingewanden deden hun best om zich te ontspannen. Het kind dat ik - nu ja, mijn vrouw, maar ik had inbreng - op de wereld heb gezet, krijgt het niet makkelijk. Ze is drie en weet hoe discriminatie voelt.



De feiten. Mijn dochter spreekt en verstaat net zo veel Chinees als haar Chinese vriendinnetjes. Ze is fan van dezelfde Chineestalige kinderseries op de Chinese 'Netflix'. Als je haar een luier geeft, wijst ze zelf de voor- en achterkant aan en wijst naar het bijbehorende Chinese karakter dat op de luier staat. Samen met haar Chinese leeftijdsgenootjes gaat ze 5 dagen per week probleemloos naar de Chinese kindergarten. Ze zit daar in de Chinese klas - niet in de Internationale Klas (want die hebben ze ook). Ze zingt elke maandagmorgen samen met de andere Chinese kinderen het Chinese Volkslied bij het hijsen van de Chinese vlag. Ze heeft een Chinese geboorteakte en een Chinees paspoort.



Maar een handje krijgt ze niet, want haar ogen zijn te groot, haar huid te bleek en haar haren te weelderig.



Ze is drie, maar de lijnen voor haar jeugd zijn gezet. Het 'oooooo wat schattig!' gaat geleidelijk plaatsmaken voor uitsluiting en andere gemenigheid. Kinderen kunnen hard zijn en mijn dochter is een makkelijk doelwit.



Ik vertelde het voorval tegen mijn Nederlandse collega's die er Aziatisch uitzien. Zij zijn in hun jeugd ook uitgesloten en gediscrimineerd, maar dan in Nederland. Kaaskoppen die hun ogen tot speetjes trekken en poepchinees roepen enzo. Omdat ze er anders uitzien.



Meteen na het verhaal riep ik mijn dochter bij me. Ik benoemde het vooral: 'Wilde dat kindje geen handje geven?'



'Nee', zei mijn dochter. Een vingertje pulkte aan een plooi van mijn broek.



'En vond jij dat leuk?'



'Nee' zei ze. Ze keek naar beneden. Ik zag de peuterpijn op haar gezicht.



Wat moet je als ouder hierop zeggen? Het liefst zou zien dat mijn dochter zo iemand een flinke aframmeling zou geven, maar dat is niet erg pedagogisch verantwoord. Bovendien was dat andere meisje al zes.


Dus ik heb maar gezegd: 'Dat was lelijk en stout van dat kindje. Volgende keer moet je in het Chinees tegen haar zeggen dat je heel goed Chinees kan en heel graag vriendjes wil zijn. Want dan ben JIJ in elk geval heel lief.' Onder het motto: goed voorbeeld doet goed volgen en met de hoed in de hand, enzo.



Mijn dochter pakte een plastic prullenbakje, mikte die vol met blokjes en zei: 'Papa ik heb eten voor jou!'



Goed schat. We hebben het er niet meer over.



Voor nu.

2847 x gelezen, 5

In Overig

reacties (0)


  • Mommy2b2018

    Ik snap de ophef niet zo. Hier in Nederland worden sommige Marrokaanse, surinaamse en Antilliaanse mensen al Een eeuwigheid dagelijks gediscrimineerd. Op de werkvloer, voor stageplekken enz. Wanneer wij “buitenlanders” daarover klagen moeten we vooral niet zo zeuren. Maar nu het een keer om een europeesch kindje gaat die gediscrimineerd wordt is het ineens iets heel ergs?? Begrijp me niet verkeerd hoor. Het IS ook erg. Maar wat denk je van ons “gekleurde mensen” wij hebben toch ook kinderen. Heb je enig idee wat onze kinderen op dagelijkse basis doormaken?? Blijkbaar niet als je hier al van onder de indruk bent.

  • china-dad

    Precies dit! Omdat het inderdaad erg is, en omdat dit nu voor het eerst een heel duidelijk geval is van iets dat mijn dochter meemaakt waarmee ze nog heel vaak te maken zal krijgen gewoon omdat haar vader anders is. Daarom raakte het mij zo.

    En dan te bedenken dat ik uit een land kom waar steeds meer witte mensen 'discriminatiemoe' zijn, vinden dat het je eigen schuld is als je geen baan krijgt omdat je achternaam eindigt op aoui, of dat je op moet rotten omdat je thuis liever Turks spreekt. Dat is echt erg.

    Bottom line: vanwaar je ook komt, het maakt je nooit beter of slechter dan een ander. Nooit.

  • china-dad

    .

  • Melodymouse81

    Mommy2b2018 ik begrijp jou volkomen. Ik las het stukje en wilde eerst niet reageren omdat mensen die zelf nooit gediscrimineerd zijn echt geen isee hebben hoe erg het is en hoe vaak het gebeurt. Verborgen maar ook gewoon recht in je gezicht. Ik ben zelf van Surinaams Nederlandse afkomst en ben dus licht getint. Hoe vaak ik als kind dingen heb gehoord als " rot op naar je eigen land" " ..... Apen" "... Zwarte" en op de .... Kun je de meest afschuwelijke ziektes invullen. Volgens mij beseffen mensen niet wat je als getintte Nederlander allemaal over je heen krijgt. Ook al ben je hooggeschoold maar heb je wen arabische naam nodigen ze toch liever iemand met de naam Jansen of De Boer uit. Ik ben met een groepje weleens geweigerd bij een discotheek met letterlijk deze woorden " nee geen negers" Ik ben inmiddels een vrouw van 36 dus zulke dingen raken mij steeds minder maar ik heb wel kinderen die hetzelfde lot staat te wachten. En dat alleen omdat ze een tintje hebben. Wanneer ik mij hard maak tijdens de zwarte pieten discussie is er altijd wel een onwetende blanke die doet alsof we overdrijven en er geen discriminatie bestaat in Nederland. Neeeee het bestaat weldegelijk! En behoorlijk ook! Jij hebt er alleen geen last van met blond haar en blauwe ogen. Dat is heel wat anders. Ik vind het zeker erg wat het dochtertje van China dad is overkomen maar het is niet meer of minder dan wat het gemiddelde buitenlandse kind in Nederland meemaakt. Een handje weigeren vind ik nog niet heel schokkend. Als je eenmaal nageroepen, uitgescholden en geweigerd bent vanwege je huidskleur dan overleef je dat handje ook wel weer.

  • china-dad

    Bedankt voor je reactie Melodymouse81! Ik ben heel blij dat je toch hebt gereageerd, want je hebt helemaal gelijk. Het enige waar ik mij met mijn blonde haar en mijn blauwe ogen druk over hoefde te maken vroeger was of ik wel het juiste tv-programma had gezien en niet het foute, om niet gepest te worden. Ik had geen afwijkend kleurtje en mijn ouders waren volbloed witte Nederlanders. Dus met het soort pesterij - discriminatie - waar jij en je kinderen en samen met jullie nog hele groepen Nedelanders mee te maken hebben, daar had ik inderdaad nooit last van. En dat is niet eerlijk. Dat er momenteel zo veel Nederlanders zijn die stoppen met luisteren zodra het woordje discriminatie te berde komt, is eigenlijk nog eens extra erg. Want het is ontzettend onrechtvaardig, behalve dat pesten - en dus discriminatie - gewoon pijn doet.

    Gelukkig hebben mijn ouders mij nog wel anders opgevoed dan dat. Maar dat is dus niet overal zo. En daar wordt de wereld niet beter van, helaas.

    Een handje weigeren is voor jou dus inderdaad totaal niet schokkend. Maar voor mij is het de eerste keer dat ik zoiets concreet meemaak. De dikke huid die jij al hebt, moeten ik en vooral mijn dochter, nog kweken. En dat gaan we dus maar doen.

    Het ergste vind ik nog dat je blijkbaar als kind van drie (of nog jonger...) al moet beginnen met een dikke huid hebben.

  • Mamabear3

    Als ik heel eerlijk ben denk ik dat zelfs het kindje van 6 niet bewust weet wat discriminatie is. Net zo min als jouw dochter. Het had iedere andere vorm van plagen/pesten kunnen zijn. In die leeftijdscategorie hoor je zo vaak: jij mag niet op mijn feestje komen, want jij hebt een bril/jij mag niet meedoen, want jij bent dik/ik wil niet bij je spelen, want jij hebt geen...., etc., etc. In alle gevallen fout natuurlijk en in alle gevallen zal het hetzelfde gevoel van buitengesloten worden geven bij het andere kind. En afgewezen op je persoon. En in alle gevallen moeten de kinderen hier goed in begeleid worden. Maar dat is mijn mening.

    Tegen je dochter zou ik gezegd hebben dat ze voortaan zou kunnen lachen en zeggen dat dat andere meisje zich geen zorgen hoeft te maken, want ze is gewoon Chinees en dan gewoon het handje pakken. Maar ik heb natuurlijk geen idee of dat kan in de Chineze cultuur. Een gesprekje met de ouders van dat meisje lijken mij ook op z'n plaats. Maar ook daar weet ik niet in hoeverre dat mogelijk is in de Chineze cultuur. En ook hier geldt, net als bij een vorig topic ergens: als je in de situatie bent en direct moet reageren, kun je er niet van afstand naar kijken, dus ik denk dat je in die situatie goed gehandeld hebt

  • china-dad

    Het verschil tussen pesten en discrimineren is inderdaad niet altijd heel duidelijk, maar blijkbaar associeerde dit meisje buitenlandsheid toch echt met iets negatiefs.

    Het normen- en waardenpatroon is hier ook heel anders, discriminatie is hier niet top of mind behalve als het tegen China is, dan gaan de patriotten zich roeren. Daardoor is het ook niet zo voor de hand liggend om met zo'n ouder te gaan praten. In dit geval weet ik zelfs niet wie die vader is.

    Maar ja ik ben een Nederlander, dus als ik erbij.was geweest weet ik niet of ik mijn mond wel zou kunnen houden... ☺

  • Mamabear3

    Ik vrees dat je de nuance mist in mijn verhaal

    Maar ik denk dat hierboven al prachtige punten gemaakt zijn, dus ik heb verder niks nieuws toe te voegen. Sterkte

  • china-dad

    Sorry als ik je punt niet goed heb begrepen... Ik dacht dat je bedoelde dat het misschien helemaal geen discriminatie is?

  • Mamabear3

    Nee dat bedoelde ik juist niet. Ik bedoelde slechts dat ik niet denk dat beide kinderen daar bewust van zijn. Ik denk dat het voor beide iedere andere vorm van pesten had kunnen zijn. En dat beide goed begeleid moeten worden.

  • seonsyain

    Heel erg naar dit. Ik vind dat jij het netjes hebt besproken met haar. Op haar niveau.

    Zelf heb ik geen ervaring met discriminatie. Ik woon in het noorden van Friesland in een klein dorp waar op de hele basisschool welgeteld 2 donkere kinderen (geadopteerd) en 4 kinderen met een arabische achtergrond zitten (qua uiterlijk in ieder geval). Dat is nog minder dan 1% volgens mij. Het schoolplein wordt gedomineerd met blond haar. Geen idee of hier gediscrimineerd wordt. Ik hoop van niet, maar dat zal vast whisfull thinking zijn. Zelf probeer ik onze kinderen op te voeden met het idee dat iedereen anders is en iedereen gelijk is. (Klinkt tegenstrijdig) Iedereen is anders, iedereen is uniek en dat maakt iemand niet meer of minder dan een ander. Een ieder is gelijk. De één is dun, de ander dik, een ander heeft rood haar en weer een ander zwart. De één heeft kleine ogen, de ander heeft een bril. De één is donker, de ander licht. De één kan lopen en een ander mist een been. Maar klein of groot, dik of dun. We zijn allemaal Gods kinderen en zijn allemaal gelijk. (Die laatste zin werkt natuurlijk niet als je niet christelijk bent, maar de boodschap hoort hetzelfde te zijn.) Hopelijk zal China ook steeds minder discriminerend worden.

    In ieder geval: Mijn complimenten voor jouw aanpak.

  • Djae

    Erg is dat he! Ik heb het soms nog steeds hoor, ik heb een Nederlandse moeder en een Surinaamse vader. Mijn moeder kreeg vroeger altijd de vraag of we waren geadopteerd. Ook hebben mijn vriend, onze dochter en ik, een tijdje in Roemenië gewoond, omdat hij daar ging voetballen. Ze keken zo verbaasd toen ze ons zagen, maar anders verbaasd, heel warm en vriendelijk, iedereen wilde op de foto met mn dochter of haar een kusje of knuffel geven. Mn dochter is heeeeel lichtbruin, maar toch vraagt ze altijd mama waarom ben ik bruin, (gelukkig zit ze in een gemixte klas, maar toch hoop ik nooit het idee te krijgen dat ze zich minder gaat voelen, omdat ze “anders” is) ik vertel haar elke dag hoe mooi ieder mens is, en dat niemand lelijk is. Ik ben vroeger nooit gepest, maar ik weet wel dat mijn zusje en ik, ook stijl haar wilden, nu jaren later ben ik trots op mijn pijpenkrullen! We moeten onze kinderen leren van zichzelf te houden hoe ze zijn.

  • china-dad

    Zo is dat. Maar daarnaast moet mijn dochter ook leren om op te komen voor zichzelf, ze hoeft het niet te pikken als andere kindjes deze reden aanvoeren om niet met haar te handjes-vasthouden of te spelen of iets dergelijks. Niet dat ze verplicht met mijn dochter moeten spelen, als ze niet willen ook prima, maar mijn dochter hoeft niet alles te pikken. Zoiets als dit is echt stout van dat andere kindje.

    In Nederland zijn we ondertussen wel gewend dat er hele klassen vol met 'anders-kindjes' zijn, maar dat is hier in China absoluut niet het geval. Daardoor valt mijn dochter ook extra veel op. Vaak is dat leuk, maar soms niet. Dat laatste hebben we nu een keer aan den lijve ondervonden en het zal helaas de laatste keer niet zijn.

  • Dessa

    Ach, wat een rotte ervaring voor je dochter en voor jou. Als ouder is dat heel pijnlijk om je kind gekwetst te zien worden. Ik heb zelf Aziatische roots die niet meteen duidelijk te zien zijn, maar mensen zien wel dat er een buitenlands sausje over de blanke genen is gegoten. Daardoor ben ik ook wel eens (heel incidenteel) uitgescholden of anders benaderd en dat verwonderde me vooral. Ik herinner me van vroeger dat ik heel erg verbaasd was dat mijn moeder vertelde dat ze in het buitenland was geboren. Dat terwijl mijn opa toch echt een onmiskenbaar Aziatisch uiterlijk had. Is me nooit opgevallen! Waarschijnlijk realiseerde je dochter zich niet eens dat ze er anders uitziet dan de gemiddelde Chinees. Fijn dat je haar zo probeert te helpen om te gaan met dit soort situaties. Ik vond het een mooi advies wat je haar hebt gegeven!

  • china-dad

    Bedankt.

    Ik denk dat mijn dochter zich wel degelijk realiseert dat ze er anders uitziet dan de andere kindjes. Ze krijgt al sinds haar geboorte heel veel aandacht van mensen die roepen dat ze zo schattig is en het eerste wat mensen - ook kinderen - zeggen als ze haar voor het eerst zien is: 'ooooh een "buitenlands popje"' of 'oooooh een "buitenlands kindje"'. Alleen tot niet zo lang geleden was het vooral bewonderend. Nu zal het geleidelijk ook meer afkeurend worden.

  • Dessa

    O ja, dan heeft ze dat inderdaad wel door. Ik hoop dat de positieve reacties blijven overheersen en dat ze op den duur genoeg zelfvertrouwen en trots heeft om de negatieve ervaringen naast zich neer te leggen.

  • nog-even!

    Ingewikkeld hoor... Uitsluiting is naar... Het gebeurt overal... Of je nou als Rotterdammer in Friesland woont of als Nederlander in het buitenland... Of als niet-westerling hier... In Nederland kun je je ook eenzaam of afgewezen voelen... Het blijft pijnlijk... En voor ouders niet om aan te zien...

  • china-dad

    Het gebeurt inderdaad overal. Ik heb een paar Nederlandse collega's die er Aziatisch uitzien, die hadden ook verhalen waarvan ik zelf als Nederlandse blanke nooit last van heb gehad. Maar in Nederland heeft het in elk geval de aandacht. Dat is hier (nog) niet zo en ik zie het voorlopig ook niet echt komen.

  • mamavanmijnlief

    Erg...

    Ik ben blank en heb als tiener een tijd in een land gewoond waar overwegend mensen met een donkere huidskleur wonen. Ook ik heb me daar gediscrimineerd gevoeld. Op school door een lerares, in winkels, door een moeder van een vriend van mij.

    Mijn situatie is niet te vergelijken met die van jouw dochter. Zij kan het waarschijnlijk totaal niet plaatsen.

    Toch wilde ik je laten weten dat, hoewel mijn ervaringen boze en onzekere gevoelens bij mij opriepen, ik ergens ook 'blij' ben met deze ervaringen. Ik heb er veel van geleerd.

    Je dochter is goed en prachtig zoals ze is. Ze is nu nog te jong om zich dat zelf te beseffen. Gelukkig heeft ze opmerkzame ouders die haar dit kunnen vertellen en die haar kunnen uitleggen dat andere mensen zich soms moeilijk een houding weten te geven wanneer ze in contact komen met iets of iemand die voor hun 'anders dan anders' is. En vaak is het niet eens echt discriminatie, maar 'slechts' onhandigheid of onwetendheid van iemand. Ook niet leuk, maar wel minder erg...

  • china-dad

    Inderdaad: het kan je ook sterker maken. Als je sterk genoeg in je schoenen staat, houd je er vooral een dikke huid en een hoog zelfvertrouwen aan over denk ik. Aan mij om het die kant op te duwen. Mijn dochter is denk ik te lief om dat alleen te kunnen.

    Ze kan dit inderdaad nog niet plaatsen, maar ze voelt er wel degelijk wat bij...

  • Wonderful-life

    Oef... dat doet pijn in je “vader-hart”.... het zal haar vormen, maar op andere plekken ook weer sterker maken.

    Wat is de “Chinese” houding / mentaliteit ten aanzien van buitenlanders. Merk jij daar zelf ook wat van in het dagelijks leven?

  • china-dad

    Het is heel dubbel. Aan de ene kant heb je mensen die overdreven geinteresseerd zijn en van alles willen weten, maar aan de andere kant heb je een groep mensen (die groter wordt) die zich heel erg bewust zijn van het China dat zijn positie in de wereld terug claimt - patriottische mensen die met een soort PVV-idee leven dat hun eigen land, cultuur etc het beste ter wereld is en dat DUS al het andere inferieur is. In het dagelijks leven merk ik van de eerste groep gelukkig meer dan de tweede. Dat ze van alles aan mij vragen, gewoon omdat ze belangstellend zijn, nieuwsgierig naar die persoon die zo raar praat en er zo anders uitziet. De andere groep merk ik gelukkig niet zo veel van, behalve bijvoorbeeld dat ik jaren geleden een Nederlands vlaggetje op mijn fiets gedaan had, dat er in een paar dagen in stukjes vanaf gesloopt was. Wat ik nog het meeste merk is dat sommige Chinezen mij meer geld willen laten betalen voor hetzelfde 'want hij is toch een buitenlander (en dus rijk)'. En dat ze dat ook nog normaal vinden om te denken.