Ze zou naar de dokter gaan, had ze gezegd. Ik had gevraagd of alles goed was, want ik had 2 nachten achter elkaar vreselijke dromen gehad. Vol crisis en geweld. Het leek wel oorlog. Ik zag vrienden her en der dood liggen. Volgens dromenuitleg-sites kon het betekenen dat iemand in mijn naaste omgeving erg ziek zou worden.
Ze ging inderdaad naar de dokter, want ze voelde zich de laatste tijd zo snel moe. Ze stelde me gerust. Het was niet serieus, of acuut. Gewoon een dingetje. Dat krijg je als je ouder wordt.
Nu is ze omringd door dokters. Dokters, en haar jongste zoon en haar man. Haar jongste zoon belde mij gisteravond. Ik moest even gaan zitten, zei hij.
Buiten hangt de smog als een deken van dood en verderf over de stad. Die smog, die wij in Peking altijd ademen. Onze longen zijn die van verstokte kettingrokers.
Ik zat. Mijn broer praatte. Als een zombie. Maar dan een met emoties. De dokters waren er nog niet uit. Ze deden nog allerlei testen. Maandag weten ze het zeker.
Ik zat. En ik zit nog steeds. Alles staat stil. Er ligt een rotsblok op mijn hart.
We moeten er rekening mee houden dat mijn moeder longkanker heeft. Maandag zullen we het weten.
Een ding is zeker: de komende periode wordt heel, heel moeilijk.
reacties (0)