Schoonma: 2 jaar later

Tijd voor de kwestie Schoonma. Hoe staan de zaken er nu voor?

Dik twee jaar geleden schreef ik een Schoonma-blogje waar ik spijt van zou krijgen. Ik ga behoorlijk los op schoonma - lees het gerust, veel leesplezier - maar aan het begin en eind kun je zien dat ik uit blijf gaan van het goede in dat mens.

En dat is het enige waar ik mis zat.

Ik heb 2 jaar geinvesteerd in mijn relatie met mijn schoonmoeder, ondanks alle vervelende eigenschappen in het gelinkte archief-blogje: hoe ze een indringster is in mijn gezin, nooit iets van mij aanneemt en steeds haar eigen zin doet omdat zij alles beter weet, en - het allerbelangrijkst - hoe ze mijn dochter nooit echt zelf iets laat proberen zodat ze klein en zwak blijft. Twee hele jaren heb ik geprobeerd om een 'weg van het midden' te vinden.

Het is niet gelukt.

Ik heb geprobeerd rustig en vriendelijk te praten. Dan zei ze dat ze me begreep, en zodra ik naar mijn werk was, deed ze gewoon weer haar eigen zin.

Ik ben een paar keer heel erg boos geworden. Dan volgde 'een goed gesprek', en achter mijn rug ging ze dan klagen dat ik haar zo respectloos had behandeld. Schreeuwen tegen een oudje is niet bepaald geintegreerd gedrag in China.

Ik heb geprobeerd het goede voorbeeld te geven, maar schoonma ziet dat niet.

Ik heb zelfs geprobeerd om schoonma te manipuleren, bijvoorbeeld door de kleertjes van Lotus onderop in de was te doen, maar schoonma gaat dan in de vuile was graaien tot ze het kleinste sokje gevonden heeft. En wast dat dan op de hand. (En klaagt dan dat ze steeds zo moe wordt.)

Kortom, 2 jaar lang heb ik mijn spaarzame energie verspild aan schoonma. Tot ik er schoon genoeg van had.

En nu is de relatie tussen schoonma en mij voorgoed verstoord. Als ik thuis ben, vlucht ze zo snel ze kan de logeerkamer in (behalve als ze me nodig heeft om op internet te kunnen met haar telefoon, dan doet ze opeens weer heel aardig). In ruil ga ik haar niet meer lastig vallen met mijn ergenissen over haar. Ik vraag haar niet meer om ergens aan mee te werken. Ik verdraag haar 3 dagen per week in mijn huis, en that's it.

Dat is misschien wel mijn grootste overwinning. Dat ze nog maar een halve week komt, in plaats van dat ze er altijd is.

In feite doet schoonma hyocriet tegen mij, en ik doe hypocriet terug. Niet ideaal en ook niet leuk, maar helaas is dit het hoogst haalbare.

En nu maar hopen dat de dag snel komt dat we haar niet meer nodig hebben. Maar dat kan helaas nog vele jaren duren.